Friday, April 10, 2009

Can We Practice What We Preach ?



ေစ်းသြား၀ယ္ရင္းနဲ႔ ေခါင္းထဲ ၀င္လာတဲ့ အေၾကာင္းေလးကို ေရးခ်င္မိလို႔ပါ။
ေစ်း တစ္ခါ တစ္ခါ သြား၀ယ္တိုင္း ျပန္လာရင္ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါလာတတ္ပါတယ္။

ဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ reduce, reuse, recycle ဆိုတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ ကာတြန္းေလး တစ္ပုဒ္ကို သတိရရင္း ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ေတြကို ေလွ်ာ့ဖုိ႔ ေျပာမိေနတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္ လံုး၀ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္နဲ႔ ထည့္မေပးပါနဲ႔၊ ကိုယ့္အိတ္နဲ႔ ကိုယ္ သယ္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာျဖစ္ အခုမွ ဒုတိယ အႀကိမ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။

ကၽြန္မတုိ႔ ျပည္သူ႔ က်န္းမာေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ သူမ်ားေတြကို အသိပညာေပးသလို ကိုယ္တိုင္ေရာ တကယ္ က်င့္သံုးျဖစ္ၾကရဲ႕လားလုိ႔ ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားေနမိတယ္။

စင္းလံုးေခ်ာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ေျပာေနတဲ့ လမ္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွ႕ကေန ေလွ်ာက္ျပႏိုင္ၾကရင္ အရမ္း ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။



Related Posts :



7 comments:

Nge Naing said...

Tune ေရ
Tune ေရးတာေတြအားလံုးက ကၽြန္မအတြက္ စိတ္၀င္စားစရာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ္တခုခု ေျပာေတာ့မယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေျပာၿပီးရင္ အျမဲတမ္း ျပန္သံုးသပ္တယ္။ ကိုယ္ေျပာတဲ့အတုိင္း ထပ္တူမက်ရင္ေတာင္မွ အတတ္ႏိုင္ဆံုး လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္္းက်ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရင္ ကိုယ္က ေစတနာနဲ႔ တပါးသူကို ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေျပာတဲ့စကားမွာ ကိုယ္လိုက္နာႏိုင္မွ ေျပာရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ မလိုအပ္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ အမွန္ကို သိေပမယ့္ မလြန္ဆန္ႏိုုင္လို႔ ျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္မနာႏိုင္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိလိုက္မနာႏိုင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ လူတိုင္းမွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္လိုက္မနာႏိုင္ေပမယ့္ လိုက္နာႏိုင္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ စကားျဖစ္ရင္ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ပဲနဲ႔ ေျပာလို႔လည္း အပိုပဲလို႔ သေဘာထားရင္ ကိုယ့္အတြက္ေရာ အက်ိဳးရွိႏိုင္သူေတြအတြက္ပါ ဆံုးရံႈးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ပညာေရးဟာ အေရးႀကီးတယ္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို စာလံုး၀မတတ္တဲ့ မိဘတေယာက္က သူ႔သားသမီးကို ေျပာတဲ့ စကားကို အပိုေတြ ေျပာေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရသလို တံငါသည္ ဒါမွမဟုတ္ ေတာလိုက္မုဆိုးတေယာက္က သူ႔ကေလးေတြကို ရဟန္းခံရွင္ျပဳေပးဖို႔ သားတို႔ဗုဒၵအဆံုးအမကို လိုက္နာရမယ္လို႔ ေျပာတာကို သူတပါးအသက္ကို တသက္လံုး သတ္ေနသူက အပိုေျပာေနတယ္လို႔ သြားေျပာလို႔မရပါဘူး။ ကၽြန္မမွာ သိပ္ၿပီး ေခတ္ဆန္တဲ့ မိတ္ေဆြ အစ္ႀကီးတဦးရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ သူမရွိေတာ့ပါဘူး ဆံုးရွာၿပီ။ သူက သိပ္ေတာ္ေပမယ့္ ေဆးလိပ္ေတြ၊ အရက္ေတြေသာက္လို႔ သူ႔ကို မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးအမ်ိ်ဳးသား အေတာ္မ်ားမ်ား မႀကိဳက္ၾကဘူး။ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကို အရင္က မႀကိဳက္လို႔ အေရာမ၀င္ေပေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း စိတ္ရင္းေကာင္းလို႔ သူ႔ကို သိပ္ခင္သြားတယ္။ သူအရက္ကို ႀကိဳက္လုိ႔ေသာက္တယ္ အရက္ေသာက္တဲ့သူေတြ သူ႔ဆီက အရက္ဖိုးေတာင္းရင္ သူေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေသာက္တဲ့သူကို သူကအရက္ေသာက္တာ မေကာင္းဘူး မေသာက္ဖို႔ကိုပဲ တားတယ္။ ကၽြန္မက အရက္ခြက္နဲ႔ Cote ခြက္မွားၿပီး တခါကိုင္မိေတာ့ သူမက ဒါဘာလုပ္တာလဲဆိုၿပီး ကၽြန္မလက္ထဲက အတင္းပဲ ဆြဲလုယူလိုက္မွ သူထည့္ထားတဲ့ ၀ိုင္အအရက္မွန္းသိရတယ္ ကၽြန္မနဲ႔သူနဲ႔ သိပ္ခင္ေပယ့္ သူကၽြန္မကို ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္းေတြပဲ လုပ္ဖို႔အားေပးတယ္ သူ႔လိုအရက္ေသာက္ဖို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ တခါမွ မျမဴဆြယ္ဖူးဘူး။ ေလာကမွာ ဒီလိုလူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ Tune. ဒါေၾကာင့္မို႔ Tune ေမးတဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖရရင္ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဘုရားရဟႏၱာေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေျပာတဲ့အတိုင္း အကုန္လံုးကို ကၽြန္တို႔လိုက္နာႏိုင္ခ်င္မွ ႏိုင္မယ္ ဒါေပမယ့္ ေျပာဖို႔လိုအပ္တဲ့စကားကို ကိုယ္မလိုက္နာႏိုင္ရင္ေတာင္မွ လိုက္နာနိုင္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိရင္ ေျပာရလိမ့္မယ္ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီကိစၥကေတာ့ အတြင္းနဲ႔ အျပင္ မတူတဲ့အေပၚ အေျခခံတာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္ေနာ္ အဟိ.. အေျပာခံရမွာစိုးလို႔ လန္႔ေနတယ္။

Anonymous said...

ကိုယ္က ပုတုဇဥ္ျဖစ္လို႕ စည္းကမ္းေတြအကုန္လံုးကို မလိုက္နာရင္ေတာင္ ကိုယ့္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အျခားသူ အေယာက္ ၁၀၀ ေလာက္ plastic ေတြကို ေလွ်ာ့သံုးမယ္ဆိုရင္ လုံေလာက္ပါတယ္ထင္ပါတယ္။

khin oo may said...

ေလ်ာ႕ပါတယ။္

tune said...

" အေျပာခံရမွာ စိုးလို႔ လန္႔ေနတယ္ " ဆိုတာေလးက ျပန္စေကာက္ခ်င္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ျပန္ေျပာရင္းနဲ႔ ေတြးမိတာေလးကို ေရးမိတာပါ။
စင္းလံုးေခ်ာ ဘယ္သူမွ မဟုတ္ႏိုင္ဘူး၊ အရာရာကို လိုက္နာေနဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ေျပာသလို ကိုယ္ လုပ္ျဖစ္ရင္ သူမ်ားေတြကို ျပဳျပင္ရတာ ပိုလြယ္တယ္။
Leading by example ထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ leadership မရွိဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။
Walk to our talk is the best way ေလ။
ကိုယ္က အျပစ္ကင္းေနလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ေျပာတဲ့အထဲပါပါတယ္။

ဆိုးဆိုးရြားရြားေတြ မလုပ္မိၾကဖို႔ awareness ကေလးေတာ့ ရွိရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။

ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနရင္း ကိုယ္က ေဆးလိပ္ကို ႀကိဳက္လို႔ ဆက္ေသာက္ေနတာ ကိစၥ မရွိေပမယ့္ အမ်ားသူငါေတြပါ ထိခိုက္မယ့္ ေနရာေတြမွာ မေသာက္မိဖုိ႔ေတာ့ ေရွာင္သင့္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေလးလဲ ေတြးမိတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ သမီးေတြ (လိင္အလုပ္သမေလးေတြ) ဆီကလဲ ဆရာ၀န္ ဧည့္သည္ေတြထဲမွာ ကြန္ဒံုး မသံုးတဲ့သူေတြ ရွိတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။
အဲလိုမ်ိဳး ဆိုးဆိုးရြားရြားေတြ မလုပ္ျဖစ္ၾကရင္ အမ်ားႀကီး ေတာ္ပါတယ္။

ေနာက္ ေအအာတီေဆးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းမျပဘဲ လူနာေတြကို ေရာင္းေန၊ ညႊန္ေနတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ရွိတယ္။
နားမလည္ေတာ့ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အခါ ၀ယ္ေသာက္၊ မရွိတဲ့အခါ မေသာက္ဘဲ ေနမိရင္း ေဆးယဥ္သြားတဲ့သူေတြ၊ ပို ဆိုးသြားတဲ့သူေတြ အေၾကာင္းေတြကိုလဲ ရင္နာစြာ ၾကားေနရတယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ကုန္မယ္ မထင္။

Anonymous said...

what is art? it is quite intresting about health care workers, dr who are not aware of sex education.

tune said...

ေအအာတီရဲ႕ အရွည္က antiretroviral therapy ပါ။
အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီပိုး ရွိတဲ့သူေတြအတြက္ ေပးတဲ့ေဆးပါ။
ခုခံအား အတိုင္းအတာ တစ္ခု အထိက်မွ ေပးရတာပါ။
စေသာက္မိရင္ တစ္သက္လံုး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စနစ္တက် ေသာက္ရတဲ့ ေဆးမို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ counseling လုပ္ၿပီးမွ ေပးသင့္တဲ့ ေဆးမ်ိဳးပါ။

မသက္ဇင္ said...

ဖတ္မွတ္ေလ႔လာသြားပါတယ္--
ေက်းဇူးပါ--