ေမးၾကည္႕ခ်င္ပါတယ္
The Voice Weekly မွာ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ Ethics ကိစၥေဆာင္းပါးေတြ ဖတ္ရတာ ႏွစ္၀က္ရိွပါၿပီ။ စိတ္မခ်မ္းသာလြန္းလို႕ ဒီစာကို ေရးမိပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ ဘ၀တုန္းက ကၽြန္မတုိ႕ရဲ႕ဆရာႀကီး ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၀င့္က ဆံုးမဖူးပါတယ္။ "မင္းတုိ႕ ကိုယ့္ေလာကကို ကိုယ္မထိန္းသိမ္းရင္ ပ်က္စီးၾကမွာပဲ" တဲ့။ ဆရာႀကီး ေျပာခဲ့တာ ၂၀၀၀ ျပည္႕ႏွစ္ကပါ။ အခုကိုးႏွစ္အၾကာမွာ ဆရာ၀န္ေတြအေၾကာင္း ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ ဆရာႀကီးဆံုးမခဲ့တာ ၾကာေလေသြးထြက္ေအာင္မွန္ေလ ဆိုတာ သိလာပါတယ္။
ကၽြန္မဘြဲ႕ရၿပီးေတာ့ ေဆးကုမၸဏီမွာ သံုးႏွစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ၾကည္ညိဳေလးစားရတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြဟာ ေဆးကုမၸဏီေတြရဲ႕ ရုပ္ေသးရုပ္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံကို အလည္သြားမွာမို႕လို႕ ဟိုကုမၸဏီက ေဒၚလာသံုးေထာင္၊ ဒီကုမၸဏီက ေဒၚလာႏွစ္ေထာင္နဲ႕ ေဒၚလာေသာင္းခ်ီ ေထာက္ပံ့ေငြကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ယူၾကတာပါ။
ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ အဲဒီကုမၸဏီက ထုတ္တဲ့ေဆးကို Prescribe လုပ္ေပးရင္ ေဆးတစ္ကတ္ကုန္တုိင္း ေဒၚလာတစ္ရာ ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ေဆးခန္းလာျပတဲ့ ဘယ္လူနာမဆို အဲဒီေဆး ထိုင္ေရးေတာ့တာပဲ။ နယ္ကလာတဲ့ လူနာေတြခင္မ်ာ နားမလည္ဘဲ ေစ်းႀကီးတဲ့ေဆးကို ၀ယ္ၾကရ။ မ၀ယ္ႏိုင္လို႕ စိတ္ဆင္းရဲၾကတာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ပါပဲ။ ကၽြန္မတို႕ ကုမၸဏီရဲ႕ Country Manager ကလည္း ႏုိင္ငံျခားသားပီပီ "မင္းတုိ႕ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြက" လို႕အစခ်ီၿပီး ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ အထင္ေသး ရွဳတ္ခ်တယ္။ ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ ခံခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဲဒီ Country Manager ကပဲ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ က်ီးကုိ ဘုတ္ေျမွာက္၊ ဘုတ္ကို က်ီးေျမွာက္ ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ။
ဒီေန႕အထိ အဲဒီ Ethics ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး သမားဆိုတဲ့ဂုဏ္နဲ႕ ျပည္႕စံုတဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြဆိုလို႕ လက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာပါ။ ဒီေန႕အထိ ကၽြန္မ ၾကည္ညိဳေလးစားၿပီး မိဘလို ကိုးကြယ္ႏုိင္တဲ့ ဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြကို ေမးၾကည္႕ခ်င္ပါတယ္။ "ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ေလာကကို ထိန္းသိမ္းဖို႕ ဘယ္ေနရာကစၿပီး ျပန္ျပင္ၾကရင္ ေကာင္းမလဲ" လို႕ပါ။
ေဒါက္တာသႏာၱ၀င္း
မွတ္ခ်က္။ The Voice Weekly - Vol 1.5/No 25 က ေဒါက္တာသႏာၱ၀င္းရဲ႕ PERSPECTIVE ကို ကူးယူေ၀မွ်တာ ျဖစ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
Posts
