အခုဆရာ၀န္ေလာက မွာ တျဖည္းျဖည္း မ်ိဳးဆက္ျပတ္လာျပီ။ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ မတိုင္မီက ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူေတြေနာက္ပိုင္းမွာ ထူးခၽြန္တဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ေပၚထြက္တာ အရမ္းနည္းသြားျပီ။ ဆရာ၀န္အေရအတြက္ မ်ားလာေပမယ့္ အေရအခ်င္းပိုင္းက ေရွ႕ပိုင္းက ဆရာ၀န္ေတြကို မမီွဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ မမီွရတာလဲလို႕ေတာ့ မေမးနဲ႕ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္မွာ ေနခ်င္ေသးတယ္။ က်န္းမာေရး စနစ္တစ္ခုမွာ အေထြေထြေရာဂါကု ဆရာ၀န္က အမ်ားစုပါ၀င္ရမွာ ျဖစ္ျပီး ျပည္သူေတြနဲ႕ အရင္ဆံုးထိေတြ႕ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေနလူအမ်ားစုက ရိုးရိုးဆရာ၀န္နဲ႕ ျပဖို႕ကို မတင္းတိန္ၾကဘူး။ ဒါကလည္း ရွင္းပါတယ္။ input ထည့္သေလာက္ output မထြက္လာလို႕ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အထူးကု ေတြဆီမွာ မလိုအပ္ဘဲ လူနာေတြပံုလာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အထူးကုေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သိပါတယ္။ လူနာသိပ္မမ်ားခင္တုန္းက လူနာေတြကို အခ်ိန္ေပးျပီး ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ အခုလူနာလည္း မ်ားလာေကာ ၁ မိနစ္ကေလးေတာင္ မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ ေျပာင္းလဲသြားတာေျပာတာပါ။ demand မ်ားလာရင္ ေစ်းကိုင္တာ လူ႕သဘာ၀ပါ။ ျမန္မာေတြရဲ႕ အက်င့္က ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာမတက္မခ်င္း ၾကိဳက္သလိုလုပ္လို႕ရတယ္။ စည္းကမ္းမက်လည္း ျပႆနာ မရိွဘူး။ ျပႆနာ လည္းတက္ေရာ အျပစ္ေျပာလို႕ မဆံုးေတာ့ဘူး။ ဒီေကာင္မေလးကိစၥမွာ ဆရာ၀န္ၾကီးက ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတာ အခုမွာ ျဖစ္လာတဲ့ကစၥ မဟုတ္ဘူး။ အရင္တုန္းကတည္းက ေလ်ာ့တည့္ေလ်ာ့လုပ္လာတာ က ျပႆနာ မတက္ေသးေတာ့ လူနာေတြက complaint မလုပ္ၾကဘူး။ အခုလူနာလဲေသေရာ ျပႆနာေတြတက္ၾကျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက လူေတြကလည္း ေကာင္းဖို႕လို႕သလို စနစ္ကလည္းေကာင္းဖို႕လိုပါတယ္။ objective က်က်ျမင္တတ္ဖို႕လိုပါတယ္။ လတ္တေလာ ေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာ ေတာ့ရွင္းပါတယ္။ မေျပာေတာ့ဘူး။ ေနာင္အေရွအတြက္ ေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာေတြကေတာ့ အမ်ားသား။ အဲဒီ က်င့္၀တ္မညီပါဘူးဆိုတဲ့ ဆ၇ာ၀န္ၾကီးေတြ အနားယူသြားၾကျပီး ေနာက္ထပ္ဆရာ၀န္ေတြက သူတို႕ရဲ႕ ေနရာကို မျဖည့္ႏိုင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ MPCR တို႕ MRCS တို႕ရဖို႕ဆိုတာ အရင္ကထက္ ဆယ္ဆေလာက္ပိုခက္လာပါျပီ။ အဲဒီေတာ့ အရွည္ကိုေတြးျပီး ေကာင္းေစခ်င္ရင္ ဆရာ၀န္အငယ္ေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပ်ိဳးေထာင္ရမလဲဆိုတာကို မေန႕ကပဲ အၾကီးအက်ယ္ ျငင္းခဲ့ခုန္ခဲ့ျပီးျပီဆိုေတာ့ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ မေန႕က ကၽြန္ေတာ္ point outလုပ္သြားတဲ့ comment ေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ေပးပါခင္ဗ်ာ။
၂၀၁၀ ျပီးရင္ private ေဆးေက်ာင္းေတြေပၚလာပါေတာ့မယ္။ ဆရာ၀န္ ေတြကိုလည္း တရားဆဲြလို႕ရေတာ့မယ္။ (အခုလည္းရပါတယ္) ေဆးကုသစရိတ္ေတြ လူေနမႈစရိတ္ေတြ ထပ္မံတက္လာမည္။ ကၽန္းမာေရးစနစ္ဆိုတာ လူမႈေရးအဆင့္အတန္းနဲ႕ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးအဆင့္အတန္းမတက္လာမခ်င္း က်န္းမာေရးစနစ္သည္ လံုး၀ေကာင္းလာစရာမရိွပါ။ အာမခံပါသည္။ မယံုက eco မွာ professor မ်ားကို သြားေရာက္ေမးႏိုင္သည္။ က်န္းမာေရးစနစ္မေကာင္းပါက ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ ေဆးရုံေတြလည္းေကာင္းလာစရာ မရိွပါ။
က်န္းမာေရးစနစ္မတိုးတက္ရင္လည္း စီးပြားေရးက မတိုးတက္ႏိုင္။ က်န္းမာေရးစနစ္တိုးတက္ဖို႕သည္ အေျခခံက်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ႕ရဲ႕ ၀င္ေငြေကာင္းဖို႕လိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေဆြးေႏြးခ်က္သည္ ေဆးကုေသာဆ၇ာ၀န္တစ္ေယာက္၏ ရွဳေထာင့္မွာ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္တိုင္လည္း ေဆးကုျပီး ေငြရွာ ေသာဆရာ၀န္တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ health economics ရွဳေထာင့္မွ ေဆြးေႏြးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြက ဆရာ၀န္ေတြကို အခုထက္ပိုျပီး လူနာေတြအေပၚမွာ ေကာင္းေစခ်င္ၾကသည္။ ဒါကလည္း သဘာ၀က်ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ျဖစ္ေစရန္အတြက္ အျပစ္ေျပာေနရံုနဲ႕ေတာ့ မျပီးပါ။ ျပည္သူေတြလည္း ပိုက္ပိုက္ရိွလာမည္။ ဆရာ၀န္ကလည္း ဒီအလုပ္ထဲမွာ ပဲ ေစာက္ခ်ျပီးလုပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိုက္သင့္ေသာ ၀င္ေငြရိွလာမည္ ဆိုပါက ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေျခအေနကို ပိုေရာက္ လာႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ေရာဂါအမ်ားစုကို အေျခခံဆရာ၀န္ေတြက ၾကည့္ျပီး ခက္ခဲေသာ ေရာဂါအနည္းစုကိုသာ အထူးကုေတြက ၾကည့္သင့္သည္။
ဆရာ၀န္ဆိုတာ ၀င္ေငြနည္းလည္း ေစတနာေရွ႕ထားျပီး အလုပ္လုပ္ရမည္ဆိုေသာ ဆိုရွယ္လစ္ေခာတ္က အယူအဆမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္လက္မခံပါ။ အျပင္မွာလည္း တကယ္သံုးလို႕မရပါ။ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးတြင္ လည္း အက်ိဳး မျပဳႏိုင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဆရာ၀န္ဆိုတာ လူသာမန္ပါ။ လူသာမန္လို ေလာဘရိွပါတယ္။ Abraham Maslow ရဲ႕ Hierarchy of needs မွာ ပါ၀င္တဲ့ self actualization ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပဲ လုပ္ျပီး ဘ၀ကို ရပ္တည္ေနၾကသူေတြလည္းရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းရွားတယ္။
ဥပမာ။ ။ Mother Teresa။ ထိုသို႕လူမ်ားသည္ အေရအတြက္ နည္းေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးမွာ အသံုးျပဳလို႕မရပါ။ အဲဒီေတာ့ လူသာမန္ေတြကို professional doctor ျဖစ္ေအာင္ပဲ ေမြးထုတ္ေပးလို႕ရပါမယ္။ democracy စနစ္တြင္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ ၾကိဳးစားအားထုတ္သေလာက္ ၀င္ေငြရိွရမည္။ အဲဒါမွလည္း တရားမွေပါ့။
private နဲ႕ public ဆရာ၀န္ေတြကို သက္သက္ဆီခဲြမွ သာ အဆင္ေျပာေတာ့မည္။ ပညာေရးစနစ္လိုေပါ့။ ၀င္ေငြေကာင္းလိုသူသည္ private တြင္ကုမည္။ research ဒါမွမဟုတ္ teaching ကို စိတ္၀င္စားသူက public ေဆးရံုေတြမွာ ကုမည္။ public ေဆးရံုေတြဟာ လိုရိွထက္ကို fund ေတြအမ်ားၾကီးရိွဖို႕ ပိုလိုအပ္လာပါလိမ့္မည္။ အဲဒီလိုသာ မခဲြပါက ဆရာ၀န္မ်ား work life balance မမွ်ႏိုင္ပါ။
ထိုသို႕မမွ်ပါက ကုသေရးတြင္ လစ္ဟင္းမႈမ်ားျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို သေဘာမတူပါက ေက်းဇူးျပဳျပီး လံုေလာက္ေသာ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္မ်ားနဲ႕ ျငင္းေပးပါခင္ဗ်ာ။ personal တိုက္ခိုက္မႈေတြမလုပ္ၾကပါနဲ႕။ ျမန္မာတို႕သည္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာ၍ရေသာ လူမ်ိဳး ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ legal system ရွဳေထာင့္မွ ထပ္မံေရးပါမည္။
ထိုသို႕မမွ်ပါက ကုသေရးတြင္ လစ္ဟင္းမႈမ်ားျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို သေဘာမတူပါက ေက်းဇူးျပဳျပီး လံုေလာက္ေသာ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္မ်ားနဲ႕ ျငင္းေပးပါခင္ဗ်ာ။ personal တိုက္ခိုက္မႈေတြမလုပ္ၾကပါနဲ႕။ ျမန္မာတို႕သည္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာ၍ရေသာ လူမ်ိဳး ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ legal system ရွဳေထာင့္မွ ထပ္မံေရးပါမည္။
Posts
21 comments:
MRCP ကို MCPR ဆိုျပီး စာလံုးေပါင္းမွားေရးထားသည့္အတြက္ ေတာင္းပန္ပါသည္
ရုပ္လုံးေပၚတဲ့အထိ ဆက္ပါလုိ႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ။
ဒီကိစၥကို ၾကားၾကားခ်င္း ကာယကံရွင္ မိသားစုအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ အသက္ငယ္ငယ္ ႀကီးႀကီး ဘယ္သူကမွေတာ႔ ကိုယ္ခ်စ္သူခင္သူကို ေသေစခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အထူးသျဖင္႔ ဒီလို အေျခအေနနဲ႔ေပါ႔။ မေသေစခ်င္လို႔ ေဆးရံုကို ပို႔တာ မဟုတ္လား။
ဒီလို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေရးခြင္႔ ခုမွ ဘာလို႔ ရသလဲ ဆိုတာေတာ႔ အံ႔ၾသမိတာ အမွန္ပဲ။ Why now? ဆိုတာ စဥ္းစားေနမိတယ္။
ထားပါေတာ႔။ အမ်ားစုလည္း မူလပို႔စ္မွာေရာ ဆင္႔ပါြးပို႔စ္ေတြမွာပါ အေတာ္ ေရးၿပီး ေနၾကပါၿပီ။ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္ျပည္႔စံုတာေတြလည္း ဖတ္ၿပီးၾကမွာပါ။
ျမင္တဲ႔အတိုင္း ေျပာရရင္ ဒီဆိုဒ္မွာ လြတ္လပ္စြာ ရင္လာဖြင္႔လို႔ ရတာကို ေကာင္းတယ္လို႔ အသိအမွတ္ ျပဳသူေတြ ရွိသလို ဆရာ၀န္ေတြ ေရးတဲ႔ဆိုဒ္မို႔ ဆရာ၀န္ခ်င္း ပင္းတယ္လို႔ မေလ႔မလာ စြပ္စြဲသြားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင္႔ကို ဒီလို အရမ္းမဲ႔ သံုးတာကေတာ႔ စိတ္ပ်က္စရာပဲ။ ျပင္ရမယ္႔အထဲ ဒီအက်င္႔လည္း ပါတယ္။
ကိုဇီ၀က ေျပာသလို ကိုယ္႔လူမ်ိဳးဟာ မႏိုင္တံုးေတာ႔ ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံၿပီး၊ ႏိုင္မယ္႔ပံု ေပၚတာနဲ႔ ေဒါသေရွ႕ထား ရမ္းကားတာမ်ိဳးေတာ႔ မျဖစ္သင္႔ဘူး။ ေအာင္႔အည္းခံခဲ႔ရတဲ႔ ၿမိဳသိပ္ျခင္းေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ မွန္ေပမယ္႔ မွ်တတဲ႔ သမာသမတ္စနစ္ တခုကို ေရရွည္ လုိခ်င္ရင္ ဒီနည္းက အေျဖ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို ေနာက္ဆံုးပိတ္မွ ေပါက္ကြဲတဲ႔ အက်င္႔မ်ိဳး ကၽြန္မတို႔ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလို ရွိပါတယ္။ ေန႔စဥ္ကိစၥေလးေတြမွာမွ အစျပဳလို႔ေပါ႔။ ဒါကို သတိထားၿပီး ျပင္သင္႔တယ္။ ျပင္လည္း ျပင္ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ခုကိစၥမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လည္း ခ်ၿပီးသြားၿပီမို႔ ဘာမွ သိပ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဆရာႀကီး ဦးၾကည္စိုးဟာ အေတြ႔အႀကံဳရင္႔၊ စာသင္ေကာင္း၊ တပည္႔မ်ားအေပၚ မေအာ္မေငါက္တဲ႔ ဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ သိထားခဲ႔တာမို႔ ဒီကိစၥမ်ိဳး သူ႔မွာမွ ျဖစ္ရေလလို႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတာေတာ႔ အမွန္ပဲ။ သို႔ေသာ္ တခါမွ မမွားဘူးလို႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မမွားဘူးရယ္လို႔ေတာ႔ တသမတ္တည္း မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္လို႔ မရဘူး။
ကိုဇီ၀ကရဲ႕ အေမးအတြက္ ၿပီးျပည္႔စံုတဲ႔ အေျဖ ကၽြန္မမွာ မရွိပါဘူး။ အဓိက ျဖည္႔စြက္ခ်င္တာကေတာ႔ ဒီကိစၥေၾကာင္႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ လူနာ ဆိုတဲ႔ လူႏွစ္စုအၾကား မယံုၾကည္မႈ၊ သံသယ၊ နာက်ည္းမႈေတြ မပြါးေစခ်င္တာပါပဲ။ ေစတနာနဲ႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ေပးဆပ္ေနတဲ႔ ဆရာ၀န္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ ေနာက္တက္လာမယ္႔ ဆရာ၀န္သစ္ေလးေတြကိုလည္း စိတ္ဓာတ္မက်ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ျပင္ရမွာေတြ ရွိတယ္။
လူနာကို အခ်ိန္မေပးပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာကေတာ႔ ျပႆနာကို ဖိတ္ေခၚေနတာပဲ။ လူနာက ဆရာ႔သေဘာပါလို႔ ေျပာတာ ေျပာမွာပဲ၊ သူ မသိလို႔ ကိုယ္႔ဆီလာတာပဲေလ။ သိေအာင္ ေျပာျပရမွာ ကိုယ္႔တာ၀န္။ သူ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သိလာဖို႔ ကူညီရမွာက ကိုယ္႔တာ၀န္ ျဖစ္ပါတယ္။ Informed consent ဟာ အႏွစ္ပါပဲ။
လူနာဖက္ကလည္း ေျပာတာေတြကို လိုက္နားေထာင္ စဥ္းစားရပါမယ္။ သူ ဆံုးျဖတ္တာ ခံလိုက္မယ္လို႔ ၿပီးစလြယ္ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ္႔ဘ၀နဲ႔ အသက္ကို ကိုယ္ပဲ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင္႔ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီအယူအဆကို မယဥ္ပါးရျခင္းကေတာ႔ တျခား အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႔ပါ။
ခုကိစၥေနာက္ပိုင္း လူနာေတြခမ်ာ ဆရာ၀န္ဆီ သြားရမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တြန္႔ဆုတ္ကုန္ၾကမလဲ။ ေငြလည္းကုန္၊ အသက္လည္းဆံုး၊ ဘာမ်ား ေကာင္းတာ က်န္လို႔လဲ။ ေသမယ္႔အတူတူ ေငြမကုန္ပဲ အိမ္မွာပဲ ေသေတာ႔မယ္ ဆိုတာေတြ ထပ္တိုးလာမလား။
ဆရာ၀န္ေကာင္းေတြခမ်ာလည္း အင္း ငါေတာ႔ ဘယ္ေန႔ ျပႆနာ ရွာခံရမလဲလို႔ ေတြးေတာေၾကာက္ရြံ႕ၿပီး အလုပ္ကို မေပ်ာ္မေမြ႔ ျဖစ္လာမလား။ ငါကေတာ႔ မတရား တိုင္ခံရရင္ေတာင္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိတာနဲ႔ပဲ ကိစၥေခ်ာသြားႏိုင္တယ္လို႔ မဆီမဆိုင္တာေတြအတြက္ပါ ထည္႔ပူေနရမလား။
လူနာနဲ႔ သမား ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ကိုယ္႔တာ၀န္ ကိုယ္ေၾကရင္၊ ကုိယ္႔ဖက္က မွန္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္စရာ မလိုေအာင္ (လူနာဖက္က) ေမးျမန္းႏိုင္၊ (ဆရာ၀န္ဖက္က) ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ႔ မွ်တတဲ႔၊ ဘက္မလိုက္တဲ႔၊ ပြင္႔လင္းတဲ႔ စနစ္တခု အမွန္ပဲ လိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔အတူ တိက်မွန္ကန္တဲ႔ ေဆးမွတ္တမ္း ထားရွိထိန္းသိမ္းမႈ လုိအပ္ပါတယ္။ ကုသမႈ အေရးႀကီးရင္ ႀကီးသလို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းျပဖို႔နဲ႔ ေဆးမွတ္တမ္း ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရးဖို႔ လိုလာမယ္။ ျပႆနာ တစံုတရာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္ ဒါဟာ သက္ေသ ျဖစ္လာမွာမို႔ပဲ။
ျပႆနာ ျဖစ္ခါမွ ရုတ္တရက္ ေျခဆတ္တံု႔ျပန္ျခင္း (knee-jerk reaction) ဟာ အဓိပၸါယ္ မရွိေပမယ္႔ မၾကာခဏ ျဖစ္တတ္လို႔ ဂရုစိုက္ ေရွာင္ရွားသင္႔ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ၁၉၉၀ စြန္းစႏွစ္ေတြက မင္းသမီးတေယာက္ သရုပ္ပ်က္ပါတယ္ ဆိုတဲ႔ စြဲခ်က္နဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခြင္႔လိုင္စင္ ငါးႏွစ္ ပိတ္ခံရတာ ျပန္သတိရသြားတယ္။ သူ႔ထက္ ဆိုးတဲ႔သူေတြက်ေတာ႔ ပန္းပန္လို႔။ ေနာက္ခဏေနေတာ႔လည္း အားလံုး ဒံုရင္း ဒံုရင္း ျပန္ေရာက္တာပဲ။ ခုေတာ႔ အဲဒီ႔ထက္ဆိုးတဲ႔ သရုပ္ပ်က္မႈေတြက ေရတြက္မကုန္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲလား။
ဒါမ်ိဳး ျဖစ္မသြားေအာင္ေတာ႔ အားလံုး ၀ိုင္းထိန္းရလိမ္႔မယ္။ စနစ္တခုရဲ႕ သားေကာင္အခ်င္းခ်င္း ေဖးမျပဳျပင္ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း ယူရမယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ကေတာ႔ အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ္႔မယ္။ အေတြးပြါးေစတဲ႔ ပို႔စ္ေတြအတြက္ သက္ဆိုင္သူအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အခုကၽြန္ေတာ္ထပ္ၾကားတဲ့သတင္းကတာ့ ဒီ SSC case ဟာ လူနာရဲ႕မိခင္ ဂ်ာနယ္တိုက္ကို စာေရးသားေပးပို႕သလို မဟုတ္ဘူးလို႕ၾကားသိရပါတယ္။ solid evidence မဟုတ္တဲ့အတြက္ post တစ္ခုအေနနဲ႕ မေရးေတာ့ပါ။ ဆရာ႕ရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆီက ၾကားတာပါ။
ဟာသအေနနဲ႔ ေျပာတာရွိတယ္.. ဆရာ၀န္မွားရင္ (တစ္ႀကိမ္မွာ) တေယာက္ပဲ ေသပါတယ္။ (အိုဂ်ီမွားရင္ေတာ႔ ကေလးေကာ အေမပါ ေသႏုိင္ပါတယ္.. စကားခ်ပ္)။ ဘတ္စ္ကား ဒရိုင္ဘာမွားရင္ တကားလံုးေသႏုိင္ပါတယ္။ ပန္းရံဆရာမွားရင္လည္း တတိုက္လံုးႀပိဳက်ပါမယ္.. စသည္ျဖင္႔ေပါ႔.. အဲဒါေၾကာင္႔ လုပ္မွားကုိင္မွားျဖစ္ခဲ႔ရင္ သူတပါးအသက္ထိခုိက္မွဳ အနည္းဆံုးျဖစ္တဲ႔ ဆရာ၀န္အလုပ္ကို က်ေနာ္တို႔လို ခပ္ညံ႔ ညံ႔ ေကာင္ေတြလုပ္ေနတာေပါ႔..
အဲဒါခပ္ညံ့ည့ံမဟုတ္ဘူးဗ်။ ႏွလံုးရည္ ျပည္၀တယ္လို႕ေခၚတယ္။ :-P
အိုင္ေဆး ဒီကကြန္မင့္ေတြ ဖတ္ေတာ႔မွ ဆရာဝန္ေတြ ရဲ႕ဆိုးခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းသိရေတာ႔တယ္။ ျဖစ္သြားတဲ႔ ကိစၥကလည္း တကယ္႔ စိတ္ထိခိုက္ စရာ၊ လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ႔ ေခ်ာေမာလွပတဲ႔ မိန္းမငယ္ေလး ဆိုေတာ႔ လူထုႀကီးက အီမိုးရွင္းနယ္ ျဖစ္ တာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔ ေနာ္ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ခံစားမိၾကတာေပါ႔။ ခံစားလာ ၾကရ တာ လည္းမ်ားၿပီကိုး။ ခံစားလာၾကရတာ မ်ားေတာ႔ ေပါက္ကြဲမွာဘဲေလ။
က်ဳပ္လည္း တခါကႀကံဳဘူးတာေလး တခုေျပာျပခ်င္ တယ္ အဲဒါလည္း ေသြးလြန္တုပ္ေကြးပါဘဲ၊ ထံုးစံအတိုင္း (ထံုးစံအတိုင္း ဆိုတာ ျမန္မာ ျပည္ လူဦးေရရဲ႕ ၈၀-၉၀ % ေသာဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြ မွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ႔ အတိုင္း) အခိ်န္ ေနွာင္းၿပီး ဖုတ္လိွႈက္္ ဖုတ္လိွႈက္ အခိ်န္က် မွေဆးရံု ေရာက္ လာ ပါ ေလ ေရာဗ်ာ။ သူတို႔ ေနတာ ေဆးရံုနဲ႔ေဝးလို႔ေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ် အိမ္က လမ္းေလွ်ာက္ သြားရင္ ေတာင္ ေဆးရံုနဲ႔ဆို ၅ မိနစ္မၾကာပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဗ်ာ သိတဲ႔အတိုင္း ဘယ္သူမွ ဒီေဆးရံုေတြ ကိုသြားခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေလ သေဟာက္ သဟမ္း ကလည္းနိုင္ပါ႔၊ ၿပီးေတာ႔ ဟိုစစ္ဒီစစ္နဲ႔ ပိုက္ဆံကုန္တာကေတာ႔ ေသာက္ေသာက္လဲဘဲေလ ဘယ္သူအား ကိုးမလဲ ဒီေဆးရံုေတြကို။ ကေလးက ၉ နွစ္ ၁၀ နွစ္ေပါ႔ နွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း ဆံပင္နီေၾကာင္ ေခ်းလက္ေလးသစ္ နဲ႔ပါ … ေဆးရံုလဲေရာက္ေရာ (ေငြမက္ တဲ႔ အၾကင္နာ တရား မရိွတဲ႔ လူသားခ်င္းမစာနာတတ္တဲ႔ အင္းေျပာရရင္ ေခတ္သစ္ဓါးျပေတြ ေပါ႔) … … “အဲဒီလူေတြဗ်ာ ဝိုင္းၿပီး အပ္ေတြနဲ႔ထိုးၾက ေသြးေတြေဖါက္ၾက မညွာမတာဗ်ာ ကေလးကို လုုပ္ၾကတာ ဒီၾကား ထဲ မဆီမဆိုင္ဗ်ာ ကေလးဗိုက္ကို ေပႀကိဳးနဲ႔ ကဒီးကဒီး လာလာၿပီး တိုင္း ေသးတယ္ က်ဳပ္တို႔က အထပ္ လိုက္၊ အထပ္လိုက္ ဒင္းတို႔ကိုမေပးနိုင္ဘူးမို႔လား ေဆးၾကေတာ႔ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မေပးဘူး ” က်ဳပ္ကို ကို(…) ဆိုတာ ကေလးရဲ႕အေဖေပါ႔လာရင္ဖြင္႔လို႔သိရတာ။ အင္း အဲဒီကေလးမေလး ေရာက္လာတာကလည္း ထမင္းစားခ်ိန္ႀကီး၊ အဲဒီမွာ က်ဳပ္နဲ႔လည္း မ်က္မွန္းတန္းမိေနတဲ႔ အလုပ္သင္ ဆရာဝန္မေလး ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔ ဆိုေတာ႔ နာမည္ကိုေတာ႔ ျဖဴျဖဴ ဘဲထားလိုက္ပါေတာ႔။ အဲဒီဆရာဝန္မေလးက ကေလးေဆာင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေဟာက္စ္ေလးဆီကို ထမင္းစားဖို႔လာရင္း ခုနင္ကလူနာနဲ႔ေတြပါေလေရာ ဆရာဝန္ေတြမို႔လား ထမင္းစားခိ်န္ဆိုတာ မရိွဘူး အိပ္ခိ်န္လည္းရွိၾကတာမဟုတ္ပါဘူး၊ လူနာရိွရင္ၾကည္႔ၾကတာဘဲေလ၊ လူမဆန္ ၾကဘူး ေခၚရမွာေပါ႔။ ေျပာရရင္ ဒီေဟာက္စ္ ဆိုတာေတြက ဘြဲ႕ေတာ႔ရၿပီးသားဗ်။ ဘြဲ႕မွ M.B.,B.S ဆိုတာေလ ျမန္မာဘရမ္းဘတာ ဘာညာဆိုတဲ႔ ဟာေပါ႔ ဘရမ္းဘတာ ပဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ၇ နွစ္နွစ္သင္ရတဲ႔ ဘက္ခ်လာ နွစ္လံုးျပဴးေလးေလ၊ ဒင္းတို႔ ေန႔ေန႔ညည အစားပ်က္ အေသာက္ပ်က္ ခ်ီးေသး အေပခံ ၿပီး ေအအိုင္ဒီအစ္ေတာ တီဘီေတာ မွာ လုပ္တဲ႔ အတြက္ နိုင္ငံေတာ္က တလကို ၁၂၅၀ က်ပ္ ေထာက္ပ႔႔ံရွာပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ႔ စာလံုးေပါင္းမွား တာ အဖတ္မွားတာ မဟုတ္ပါဘူး ဘက္ခ်လာ နွစ္လံုးျပဴးေလးေတြ ကို ေန႔ေန႔ညည ခိုင္းမွ တ လမွ ၁၂၅၀ ထည္းေနာ္ အရမ္းတန္တယ္၊၊ ေျပာလက္စနဲ႔ လက္ေထာက္ဆရာဝန္ ဆိုတာေတြ ကိုလည္း ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ တလလံုးလံုး ေန႔ေန႔ညည အခါႀကီးရက္ႀကီး မက်န္ ေအအိုင္ဒီအစ္ေတာ တီဘီေတာမွာ အပီခိုင္း မွ နုိင္ငံေတာ္က ၇၅၀၀၀၊ ၈၀ ၀၀၀ က်ပ္ ေပးရတာပါ၊ ေငြမ်က္နွာပဲၾကည္႔ၾကတဲ႔ ဆရာဝန္ေတြေလ ဟဲဟဲ ဟဲဟဲ ဒီအရုတ္တမာ ဆရာဝန္ေတြ
အေၾကာင္းေျပာ ရတာ အကု သိုလ္မ်ားပါတယ္ ေစာေစာကေျပာေနတာျပန္ဆက္ရရင္ အဲဒီျဖဴျဖဴေလး ေပါ႔ အားလံုးရွဳပ္ ေန ေတာ႔ ေသြးကူေဖါက္ အေၾကာကူရွာ ပလာစတာကူကပ္ လုပ္ေရာ၊ ဒါေပမယ္႔ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ ထမင္းစားဖို႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေက်ာ္လာေတာ႔ သူ႔ဝဒ္သူ ျပန္တာေပါ႔။ ဒီအခိ်န္မွာ က်ဳပ္တိုု႔ရဲ႕ ကေလးအေဖ ကို(…) က ျဖဴျဖဴ႕ကိုမ်က္စိက်ေနၿပီ၊ တမိ်ဳးမထင္ပါ နဲ႔ ကဒီးကဒီးလာစမ္း ဝိုင္းကုေနၾကတဲ႔ ဆရာဝန္ ႀကီးလတ္ေသး ေတြကို မ်က္လံုးထဲ မထားေတာ႔ ဘဲ ေစာေစာက ဆရာဝန္မ ကဘာလို႔ ဆက္မ ကုေပးေတာ႔တာလဲ ဘယ္ေရာက္ သြားလည္း ဒီအတိုင္းထားခဲ႔ၿပီ ဘာညာေပါ႔ ေျပာရရင္ ကို(…) တင္းၿပီ၊ သူ႔ဂ်ဴၽတီမဟုတ္တာ သူ႔ဝဒ္ မဟုတ္တာ လာမေျပာနဲ႔ ကို(…) ဘိုလို မတတ္ဘူး။ Patient is customer and customer is always right! I repeat righttttt.
ဒါဘဲ ကို(..) သိတယ္။ ေငြမက္ တဲ႔ အၾကင္နာ တရား မရိွတဲ႔ လူသားခ်င္းမစာနာတတ္တဲ႔ ေခတ္ သစ္ ဓါးျပပဲ သိတ္ရြံစရာေကာင္းတဲ႔ ဆရာဝန္ေတြဘဲ ဘာမွလာရွင္းျပမေနနဲ႔။ ရင္ဘတ္ႀကီး နဲ႔ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သားသမီး ဆိုဘယ္လို ေနမလဲေပါ႔။ ဘလာဘလာ ေပါ႔။ ကို(..) ခံစားေနရၿပီ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အဲဒီ ညေနမွာပဲ ကေလးကဆံုးသြားပါေလေရာ ကေလးအေဖ ကို(…) ေပါက္ကြဲၿပီေပါ႔။ အခ်ိန္ေနွာင္းမွေရာက္ တာေတြ ဘာေတြ ကို(…) မသိဘူး ကြ်န္ေတာ႔ကေလးက ေခၚလာတုန္းကအေကာင္း ဒီက ဆရာဝန္ေတြ အပ္ေတြနဲ႔ ဝိုင္းလဲဆြၿပီးေရာ ကြ်န္ေတာ႔ကေလးေတာ႔ ေသရွာပါေလ ေရာ ယုတ္ မာလိုက္ၾက လူစိတ္ မရွိလိုက္ၾကတဲ႔ ဆရာဝန္ေတြ။ ကို(…) အတင္းဆံုးကေတာ႔ ျဖဴျဖဴကိုဘဲ၊ သူ ကျပစ္ထားခဲ႔တာ မဟုတ္လား။ ကို(..) ကစေနသား ေက်က္ဆည္ဇာတိ ေနတက္ေရတက္မွာေမြးတာ ျမန္မာၿပီၿပီ သတၱိျပေတာ႔တာေပါ႔ တရားစြဲတာ တိုင္တာ ေတာတာေတြ ကို ကို(…) မသိိဘူး ညေနျဖဴျဖဴ ေဆးရံုကျပန္ခိ်န္မွာ ေယာက်ၤားကြေပါ႔၊ ေနာက္ကေန ေခ်ာင္းၿပီး တုတ္နဲ႔ ေျပးေကြ်းတာ က်ဳပ္တို႔ေတြကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ႔ ေဒါက္ေဒါက္ေတြ ဒီေလာက္ဆိုးမွန္းမသိေတာ႔ ဝိုင္းဆြဲရတာေပါ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းကေလး တေယာက္ ကို ေနာက္ကေန ေခ်ာင္းၿပီး တုတ္နဲ႔ ရိုက္ဖို႔ႀကိဳးစား ဝံ႔တဲ႔ ကို(…) ရဲ႕သတၱိကိုေတာ႔ က်ဳပ္ကႀကိဳက္တယ္။ အေဖေလ ခံစားရမွာေပါ႔ ဟုတ္ဘူးလား လူ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္းေလ။
ကြန္မင္႔ေတြထဲမွာ ေျပာထားတာတခုကို က်ဳပ္ေတာ႔ ေထာက္ခံတယ္ ဘာေက႔စ္လာလာ ဇီဇီတို႔ ေကေကတို႔ အက္စ္အက္စ္ တို႔မွာ လို ABC စစ္ပါလား def စစ္ပါလား GH စစ္ပါလား IJ စစ္ပါလား KLM စစ္ပါလား OPQ စစ္ပါလား rst ရိုက္ပါလား xyz ရိုက္ပါလား !@#$ ရိုက္ပါလား ……… သူ႔ဟာသူူ လူနာ ပိုက္ဆံတတ္နိုင္တာ မတတ္နိုင္တာ ေတြဘာေတြ လာရွင္းျပမေန ပါနဲ႔ ဘေလာ႔ကေန အားအားယားယား ပြားတာပြားခ်င္တာပြားမွာ ေပါ႕ ေငြဆိုတာ အၾကင္နာ တရား မရိွတဲ႔ လူသားခ်င္းမစာနာတတ္တဲ႔ အင္းေျပာရရင္ ေခတ္သစ္ဓါးျပေတြ ျဖစ္တဲ႔ ေဒါက္ေဒါက္ ေတြ ပူရမယ္႔ဟာ။ လူနာမတတ္နိုင္ရင္ စိုက္ေပးလိုက္ေပါ႔။
အဲဒီလိုပါဘဲ ကြန္မင္႔ေတြထဲက ေနာက္တေနရာမွာ ေျပာထားတာကို က်ဳပ္ေတာ႔ တကယ္ဟတ္ထိတယ္၊ ေလျဖစ္ တာကို ေလေဆးမေပးဘဲ မွန္ေျပာင္းနဲ႔ ၾကည္႔တယ္ဆိုတဲ႔ ဆရာဝန္ေလ သိတယ္မဟုတ္လား ေငြမက္ၾကတာေလ ေဆးကုမယ္႔ဟာကိုမကုနိုင္ဘူး ဟိုစစ္ဒီစစ္နဲ႔ ေဖာက္လိုုက္ရတဲ႔ ေသြး၊ ရိုက္ လိုက္ရတဲ႔ ဓါတ္မွန္ ၿပီးကိုမၿပီးနုိင္ဘူး။ ကြမ္းယာဆိုင္ေလာက္ေတာင္ မမိုက္ဘူး။ ကြမ္းယာဆိုင္ ဆိုလို႔ ေျပာရဦးမယ္ ကြမ္းယာဆိုင္တို႔ ရမ္းကုတို႔ သမ လိုက္လို႔ ေသသြားရင္
က်ဳပ္တို႔ ကစိတ္မဆိုးဘူး အစကတည္းက ရမ္းကု ပါဆိုမွ။ ၿပီးေတာ႔ လူဆိုတာေသမိ်ဳးေလ သတၱဝါ တခု ကံတခု မဟုတ္လား။ ေဒါက္ေဒါက္ေတြ လက္ထည္း ကေန တိမ္းပါးသြား ရင္ေတာ႔ ဟင္းဟင္း ဟင္းဟင္း ဆရာဝန္ေတြဝိုင္းသတ္လိုက္ၾကတာ၊ ရက္စက္လိုက္ၾကတာ အင္းဒီလိုဘဲေျပာရမွာေပါ႔။ ကြမ္းယာဆိုင္တို႔ ရမ္းကုတို႔ ဆီမွာအေၾကြးေတာ႔မရဘူး မွန္တယ္ေလ သူတို႔က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ မဟုတ္လား အေၾကြးေပးစရာလား။ ေၾကြးေဟာင္း မဆပ္နိုင္ေသးလို႔ကေတာ႔ ေၾကြးသစ္ထပ္ယူဖို႔ဆိုတာ … အဓိပၸါယ္ မရိွတာေတြ မေျပာတာေကာင္းပါတယ္။ (ရပ္ကြက္ထဲက)ေဆးခန္း ကအေၾကြးမေပးလို႔ကေတာ႔ ဟင္း။ ေၾကြးေဟာင္း မေပးေသးလဲ ထပ္လာရင္ထပ္ကုေပး ရမွာဘဲေလ လူ႔အသက္ေလ လူ႔အသက္ဗ်။ ဒီလိုနဲ႔ ေၾကြက်လို႔ ပိတ္ေျပးရတဲ႔ ေဆးခန္းေလးေတြ … အဲဒီေဆးခန္းေလးေတြ ဘယ္နွစ္ခန္းရိွရိွဗ်ာ ေငြမက္လွတဲ႔ ေဒါက္ေဒါက္ေတြခံရတာ၊ ေကာင္းတယ္။ …. အင္းအဲ ဟဲဟဲ ေနာက္တေနရာက်ေတာ႔ ပါလိုက္ေသးတယ္ ‘အုပေဓ’ သေဘာအရ ၁၈ နွစ္ေက်ာ္မွ လူႀကီးျဖစ္မွာမို႔ ၁၅ နွစ္ကို ခေလးဝဒ္မွာ ထားရမယ္ ‘လို႔ဇ္’ ဟဲဟဲ အုပေဓ ေၾကာင္းအရ တခ်ိဳ႕နိုင္ငံေတြမွာ ၂၁ မွ မဲေပးခြင္႔ ရိွလို႔ တခ်ိဳ႕နိုင္ငံေတြမွာ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္မွ အေရြးခ်ယ္ခံနိုင္လို႔ အင္း… အသက္ ၂၁ ေအာက္ကို ခ်ိဳင္းဝဒ္ မွာထား ရမယ္ အသက္ ၄၀ ေအာက္ကို ခ်ိဳင္းဝဒ္ မွာထား ရမယ္ ဟဲဟဲ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ဗ်ာ အသက္ ၉၀ ေအာက္ကို ခေလးဝဒ္ မွာ ထား ရမယ္ ဒါဘဲ ဟိုဟာၾကက္။
က်ဳပ္တို႔အျမင္ေျပာရရင္ ဆရာဝန္ေတြဟာ လခ မယူသင္႔ဘူး အခုလည္း ၇၅၀၀၀၊ ၈၀၀၀၀ ရေနတာ ကိုနည္းတယ္ထင္ေနၾကတာ မဟုတ္လား နည္းရင္ မယူၾကနဲ႔ေပါ႔။ လူနာကပိုက္ဆံ မရိွရင္ စိုက္ေပးရမယ္ မဟုတ္လို႔ကေတာ႔ သိပ္ရြံစရာေကာင္းတဲ႔ လူယုတ္မာေတြဘဲ။ တျခား ပညာရွင္ေတြနဲ႔ မယွဥ္နဲ႔ေလ ဘယ္ပညာရွင္ကိုမွ အလကားခိုင္းလို႔ မရတာ က်ဳပ္သိတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အခုေျပာေနတာ ဆရာဝန္ေတြအေၾကာင္း၊ လူ႔အသက္ကိုရင္းေနရတာ။ လူ႔အသက္ေလ လူ႔အသက္။ လူ႔အသက္ ဆိုလို႔ ေျပာရ ဦးမယ္ က်ဳပ္သိပါတယ္ က်ဳပ္အပါအဝင္ အခု ဟိုလိုလုပ္ပါလား ဒီလိုလုပ္ပါလား လု႔အသက္ လု႔ အသက္ (ဝါ႔အသက္မဟုတ္ဘူး) လို႔ က်င္ႀကီးထြက္ေအာင္ေအာ္ ေနၾကတဲ႔လူေတြထဲမွာ အေမအရင္း အေဖအရင္း ေနမေကာင္းတာေတာင္ ညဘက္ထၿပီးျပဳစုဘူးတဲ႔ သူဘယ္နွေယာက္မွမရိွဘူးဆိုတာ က်ဳပ္ သိပါတယ္ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္ မျဖစ္ျဖစ္ တစိမ္းတေယာက္ အတြက္ ညစ္ပတ္ နံေစာ္ တာေတြ ကို ေန႔ေန႔ ညည အခ်ိန္မရိွ အခိ်န္ရိွ အစားပ်က္ အေသာက္ပ်က္ အအိပ္ပ်က္္ ခံၿပီး လုပ္ကိုင္္ေပးဘို႔ ဟဲဟဲ ရူးေနလား ဒါေတြက က်ဳပ္တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးေလ ဟို လူစိတ္မရိွတဲ႔ အၾကင္နာတရား မရိွတဲ႔ ဖိုးေငြမက္ ေဒါက္ေဒါက္ ေတြ လုပ္ရမွာေလ။ က်ဳပ္တို႔အလုပ္ က ပါးစပ္ဖ်ားေလး နဲ႔ အဲအဲ ရင္ဘတ္ႀကီး နဲ႔ အင္တာနက္စာမ်က္နွာေပၚ ကေနေဖာဘို႔ ပဲေလ၊ ေလေလ၊ ေလ ေဝေလေလ။
ေဆးရံုကို အေရးေပၚလူနာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီဆိုပါေတာ႔ အရင္ဆံုး စၾကစ္တာက အေပါက္ေစာင္႔။ ပိုက္ပိုက္ မကမ္းလို႔ကေတာ႔ ရစ္ၿပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ ေဆးရံုဗ်ေဆးရံု၊ ဇရပ္မဟုတ္ဘူး၊ ကဒီးကဒီး ဝင္ခ်င္ တိုင္းဝင္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ ရမလား။
ေရကမ္းထားရင္ေတာ႔ တမ်ိဳးလံုးတေဆြလံုး တရပ္ကြက္လံုး လိုက္လာလဲ အင္းအဲ လူမွ ုေရးကရိွေသးတယ္ေလ၊ လူ႔အသက္ မဟုတ္လား၊ ေပးဝင္ရမွာေပါ႔။ လွည္းတြန္း တဲ႔ လွည္းဆရာကလည္း အင္းအဲ နည္းနည္းပါးပါးေတာ႔ သိတတ္ရမယ္ေလ။ ေရာ္ရေက မပါရင္ေတာ႔ နဲနဲ ပါးပါးေဆာင္႔ ခ်ရင္လည္းခ်မွာေပါ႔ဗ်ာ။ လွည္းကို တစ္ေယာက္တည္း တြန္းလို႔နိုင္မလား လူနာပိန္ပိန္ေလးပါတို႔ဘာတို႔ လာမေျပာနဲ႔။ နွစ္ေယာက္ေတာ႔တြန္းမွာေပါ႔ သိတတ္ရမယ္ေလ နွစ္ေယာက္စာေတာ႔ေပးရမွာဘဲ။ ဒါေတြက နားလည္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔တင္းတာက ေဒါက္ ေဒါက္ေတြဘဲ။ သူတုိ႔ အလုပ္သမားေတြကို က်ဳပ္တို႔ စိတ္မဆိုးေရးခ် မဆိုး၊ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ ေက်းဇူးကို ရွာႀကံတင္တတ္ တဲ႔လူမိ်ဳးဗ်။ ဆရာဝန္ေတြ ေပၚမွာ သာဘာေက်းဇူး မွမတင္တာ။
အင္း အခုမွ စပါၿပီ ဂ်ဳတီကုတ္ေကာင္ေတြ၊ လူနာမွာ ပိုက္ဆံရိွတာမရိွတာ နားမလည္ဘူး ဟိုေဆးလိုရတာနဲ႔ ဒီေဆးလိုရတာနဲ႔ ဟိုဟာစစ္ရမွာနဲ႔ ဒီဟာရိုက္ရမွာနဲ႔။ ႀကိဳက္ကိုမႀကိဳက္ဘူးဗ်ာ။ တခိ်ဳ႕ ရိွပါတယ္ ဆရာဝန္ေတြ စုၿပီး ေဆးဝယ္ေပးတာတို႔၊ အိပ္စိုက္ၿပီး CT MRI ရိုက္ေပးတာတို႔ ဆိုတာ။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒါေတြက အၿမဲမဟုတ္ပါဘူး တခါတေလမွပါ။ ဆရာဝန္ေတြဟာေငြကိုမက္ပါတယ္။ ကဲပါဗ်ာ ဝဒ္ထဲ ေရာက္ၿပီဆိုပါေတာ႔ နပ္စ္မကေတာ႔ နည္းနည္းေတာ႔ ဆူတတ္ပူတတ္တယ္၊ ေဟာက္တတ္ဟမ္းတတ္ တယ္။ ဟဲဟဲ လူဘဲဗ်ာ ပင္ပန္းေတာ႔လည္း နည္းနည္းေတာ႔ စိတ္တိုတာ စိတ္ဆိုးတာရိွမွာေပါ႔၊ အမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံေနရတာ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္တို႔က ေဒါက္ေဒါက္ေတြသာတင္းတာ ပါ။ နပ္စ္မက စိတ္ဆိုးတတ္ေပမယ္႔ နည္းနည္းပါးပါး ေပးထားရင္ေတာ႔ ခုတင္ေနရာက အစ စီစဥ္ေပးရွာပါတယ္။ ပက္လက္ကုလားထိုင္တို႔ မဂၢဇင္းစာအုပ္တို႔ ေတာင္ငွါးလို႔ ရေသး ေဟးေဟးေဟး။ ေဆးရံုမွာ ဆရာဝန္ကေဟာက္တယ္ ဆူတယ္ဆိုတာ အင္မတန္ရွားမွန္း က်ဳပ္တို႔သိပါတယ္။ ေသခ်ာတာ က ေဟာက္စ္ေတြ၊ ေအအက္စ္ ေတြက ေဟာက္တယ္ ဆူတယ္ မရိွသေလာက္ပါ။ သူတို႔က သူမ်ား သြားေဟာက္ဖို႔ ေနေနသာသာ သူမ်ားကေဟာက္တာခံေနၾကရတာ မဟုတ္လား။ လူနာလာေမးလို႔ စိတ္တိုတယ္ ဆိုတာ ဒီလူေတြၾကားထည္းမွာ မရိွပါဘူး စိတ္တိုဖို႔ ေနေနသာသာဗ်ာ ကဒီးကဒီး ဟိုဟာ လာရွင္းျပ ဒီဟာလာရွင္းျပကလုပ္တတ္ေသးတယ္။ အဲဒါကိုက်ဳပ္တို႔က စိတ္တိုတာ။ ရွင္းရွင္းေျပာမယ္ဗ်ာ လာရွင္းျပတဲ႔ ဆရာဝန္ကိုလည္း လွ်ာရွည္လို႔ မႀကိဳက္ဘူး စကားနည္းတဲ႔ ဆရာဝန္ကိုလည္း မတူသလို မတန္သလို ဆက္ဆံလို႔ မႀကိဳက္ဘူး၊ ဆရာဝန္ေတြကို ႀကိဳက္ကို မႀကိဳက္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ကေတာ႔ျပတ္ ျပတ္ပဲ။ ဆရာဝန္ေတြကိုတင္းတယ္ ဒါပဲ။ တခါတေလ ရိွပါေသးတယ္ သူနာျပဳက ၾကားကေန ဆရာဝန္ ဖို႔ ဘာေပးရမယ္၊ ညာေကြ်းရမယ္ ဆိုၿပီးကြမ္းတာေတြ။ က်ဳပ္သိပါတယ္ ေဆးရံုမွာ ဆရာဝန္က ေငြမရလို႔ ဘာမလုပ္ေပးဘူး ညာမလုပ္ေပးဘူး ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ရွားတဲ႔ အျဖစ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဗ်ာလူနာက ဒါေတြဘယ္ သိနိုင္ပါ႔မလဲ။ ဆရာဝန္ကေတာင္းလို႔ ဆိုၿပီး သူနာျပဳကၾကားကဝိုက္သြား လည္္္း ဒါ ဆရာဝန္ မွာတာဝန္ရိွတာဘဲ။ သူတို႔ဟာသူတို႔ အစကတည္းက အဲဒီလို မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားၾကေပါ႔။ ဆရာဝန္ေတြ မေတာင္း တခ်ားဝန္ထမ္းေတြ ေတာင္းေနၾကတယ္ဆိုလည္း က်ဳပ္ကေတာ႔ ဒီ ဂ်ဴတီကုတ္ေကာင္ေတြ ကိုဘဲမုန္းတယ္။ အီမိုရွင္နယ္ျဖစ္တာေတာ႔
မဟုတ္ဘူးေပါ႔ဗ်ာ ခံစားရတာကိုေျပာတာပါ။ တလ ၈၀၀၀၀ ထားပါေတာ႔ ေဒၚလာ ၈၀၊ အခ်ိန္ျပည႔္ အခ်ိန္ပို (ရူးေနလား မက္လွေခ်လား ျမန္မာနိုင္ငံ မွာ အခ်ိန္ပို ေၾကး ရိွမလား) ဘာအပိုခံစားခြင္႔မွ မပါဘဲ လုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုေပမည့္ က်ဳပ္ကေတာ႔ ဆရာဝန္ဆို ဘယ္ဆရာ ဝန္္မွမႀကိဳက္ဘူး။ ဟိုး ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီး ကေန ေက်ာင္းၿပီးစ ေဒါက္ေဒါက္ အေပါက္ကေလးေတြ အထိေပါ႔
အမွန္ေတာ႔ ေဆးေက်ာင္းသားေတြ ကိုလည္းက်ဳပ္ ကေတာ႔ တင္းတာဘဲ။ သင္းတို႔လည္း ဒျမေလာင္းေလး ေတြဘဲ။ အမွန္ေတာ႔ ၉ တန္း ၁၀ တန္္း စာေတာ္တဲ႔ ေကာင္ေတြလည္း က်ဳပ္ကေတာ႔ ျမင္ျပင္းကိုကပ္တယ္။ သင္းတို႔လည္း ဒျမေလာင္းေလး ေတြဘဲ။ က်ဳပ္တို႔ တဖံုးဖံုးက် တဲ႔စာေမးပြဲကို သင္းတို႔ကေျဖလိုက္ၾကတာ နည္းတဲ႔အမွတ္ေတြလား သင္းတို႔ရၾကတာ မႀကိဳက္ပါဘူးက်ဳပ္က။ ေဒါက္ေဒါက္ေတြၿပီးရင္ အင္အင္ေတြ အိုဗ်ာ က်ဳပ္ထက္သာတ႔ဲ လူျဖစ္လို႔ကေတာ႔ အျပစ္ကိုမရ မက ရွာၿပီးကို တင္မွာပဲ။
အပၸမာေဒန
ဝီလွ်ံသာဂိ
I can't help myself laughing after reading your comment. :-) Well, great effort!
အိုင္ေဆး ေဖာလက္စ နဲ႔ ထပ္ၿပီး ပြားခ်င္ေသးတယ္။ ဟို ကြန္မင္႔ တခု ကိုလည္း သိပ္ႀကိဳက္ တယ္။ ဆရာဝန္ေတြ ဆရာက ဆရာက နဲ႔ ေျပာတဲ႔ ကိစၥ၊ ဟုတ္ပါရဲ့ျမင္ျပင္းကပ္ စရာ။ မသကာ ဝန္ကေလ ဝန္ကေလ လို႔ေျပာၾကပါလား။ ေဒါက္ေဒါက္ေတြကို ၾကည့္မရတဲ႔ အထဲမွာ အဲဒါ လည္းပါတယ္။
ေက်ာင္းဆရာေတြလည္း သတိထား သင္းတို႔လည္း တပည့္တို႔ေရ ဆရာက ဆရာက နဲ႔ အမွန္ ဆို ေက်ာင္းဆရာဘဲ ေက်ာင္းကေလ ေက်ာင္းကေလ လို႔ ေျပာၾကေပါ႔။
ဟုတ္ပါတယ္ ျမန္မာစကားမွာ သမားေတာ္၊ ေဆးဆရာဝန္၊ ဆရာဝန္၊ ဆရာ စသည္ အား ျဖင့္ အစဥ္အလာ ရိုရိုေသေသ ျမတ္ျမတ္နိုးနိုး ေခၚခဲ့ၾကတာ ရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္ မယံုရင္ ဟိုးေရွးေခတ္က ေရႊေသြး ဂ်ာနယ္ အေဟာင္းႀကီးေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါလား၊ သမားေတာ္ႀကီး ဆိုတာနဲ႔ ေပးတဲ႔နာမည္ ကိုက ဦးသီလ၊ ဦးပညာ၊ ဦးဝဏၰ စသည္အားျဖင့္ ဆြဲလိုက္ရင္လည္း ရင္ဖံုး တိုက္ပံု နဲ႔ နွ ုတ္ခမ္းေမႊးကားကားႀကီး နဲ႔ ဇာတ္လိုက္ကိုး ဒါေပမယ္႔ ဒါေတြကၾကာပါၿပီ။ သည္ေခတ္မွာ သင္းတို႔ဇာတ္လိုက္ မဟုတ္ေတာ႔ ဘူး အခု သင္းတို႔က ဗီလိန္၊ ေအာ႔ေၾကာလန္၊ လူသတ္ေကာင္၊ ဓါးျပ။ ဆရာဝန္ေတြ အသက္ကယ္တယ္ ေက်းဇူးရိွတယ္ ဆိုတာ ေတြက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ။ အခု ေခတ္ ကသင္းတို႔ကို ဖဲ႔ရမယ္႔ေခတ္။ ႀကိဳက္တယ္ က်ဳပ္ေတာ႔ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ သင္းတို႔မွာ ဘာေက်းဇူးမွ မရိွဘူး သင္းတို႔ ကုလိုက္လို႔ ေဝဒနာ သက္သာသြား ရင္ ဘာမွေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး ဒါသူ႔အလုပ္သူလုပ္တာ။ ကိုယ္႔ကိုေဆးကု ေပးတဲ႔ သူနဲ႔ စလံုးမွာ အိုေတြကို ႀကိမ္ရိုက္တဲ႔ ဝန္ထမ္း နွစ္ေယာက္လံုးကို တသေဘာထည္းထားရမယ္ ဟုတ္တယ္ ေလ နွစ္ေယာက္လံုး ကကိုယ႔္တာဝန္ ကိုယ္ထမ္းေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီသေဘာပဲေလ ကေလးေတြကို စာသင္ေပးတဲ႔ ဆရာမကေလးနဲ႔ IQ တို႔ JJ တုိ႔က ဘာညာေလးေတြနဲ႔ ကို တပံုစံထည္းဆက္ဆံ ရမယ္၊ ဟုတ္တယ္ ေလ နွစ္ေယာက္လံုး ကကိုယ္႔တာဝန္ ကိုယ္ထမ္းေနၾကတာ မဟုတ္လား။ ဓမၼကထိက ၾဆာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ ေမဓါဝီလမ္းဆံုက အရက္ ပုန္းေရာင္းတဲ႔ ေဒၚေဒါင္းကို တသေဘာထည္း ထားရမယ္။ ဟုတ္တယ္ ေလ နွစ္ဦးလံုး ကကိုယ္႔တာဝန္ ကိုယ္ထမ္းေနၾကတာ မဟုတ္လား။
ေဆးကုလို႔ ေငြကုန္ရင္ၿငီးျငဴ ရမယ္။ ေဆးကုရင္းကုန္က်တဲ႔ စားရိတ္ အားလံုးကို ဆိုင္ရာ ေဒါက္ေဒါက္ နဲ႔ျပလို႔ ကုန္က်ေငြလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ရမယ္။ ဟင္း ဟင္း …. ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ သြားလို႔ကေတာ႔ ဟင္းဟင္း ဟင္း ဟင္း…
ကိုယ္ေတြ႕တခု ေျပာရဦးမယ္ နယ္ကလူနာတေယာက္ ရန္ကုန္မွာေဆးလာကုတာ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ၃ အိမ္ေက်ာ္မွာတည္းတယ္ ေဒါက္တာဇီးကြက္နဲ႔လာျပတာ ၂ ရက္ပဲရိွေသးတယ္ ၂ ပံုးေက်ာ္ ေျမာက္သြားၿပီတဲ႔ ေမးၾကည့္ေတာ ႀကီးေတာ္က ရြာကထြက္လာတည္းက က်တဲ႔ စားရိတ္ေတြ ကိုေပါင္းထားတာကိုး ဟုတ္တယ္ေလ ေပါင္းရမွာေပါ႔ ေမာ္ေတာ္ခက … + … +…+ ဦးဇီးကြက္ စမ္းသပ္ခ က ၅၀၀၀ + … + တုိင္စီခက … + ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ အင္း ေဒါက္တာဇီးကြက္ နဲ႔ ကုတာ ၂ ပံုး။ ႀကီးေတာ္ ဦးဇီးကြက္တိုက္ရိုက္ယူတာက ၅၀၀၀ တည္းပါလား ဆိုေတာ႔…… သိပါဘူးေမာင္သာဂိရယ္ ငါ သိတာေတာ႔ အဲဒီဆရာႀကီးနဲျပလိုက္တာ ၂ ပံုး ကုန္တာဘဲ။ ၿပီးေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္းေပါ႔ ေမးတာလည္း မေျဖဘူး၊ အခ်ိန္လည္း မေပးဘူး၊ သက္လည္း မသက္ သာဘူး ဘာဘူး ညာဘူးေပါ႔ ဗ်ာ။ စစ္ထား ေဆးထား တဲ႔ အေျဖ ရီဇတ္ေတြ ကုိလည္း ရွင္းမျပ ဘူး၊ ပုရြက္ဆိတ္ကို မွင္သုတ္ၿပီးလႊတ္လိုက္တဲ႔
လက္ေရးကလည္္း တလံုးမွ ဖတ္လို႔ မရဘူး … ဘူး … ဘူး…. အဲလိုနဲ႔ ၂ လ ၃ လ ေနေတာ႔ ေရာက္လာၾကျပန္ေရာ ဒီတခါလည္း ဦးဇီးကြက္ဆီ ဘဲ ထပ္ျပန္သြားၾကတယ္ ထံုးစံအတိုင္း မေက်နပ္ၾကျပန္ဘူး အိုင္ေဆး က်ဳပ္က ေမးၾကည့္တာေပါ႔ မႀကိဳက္ဘူး အဆင္မေျပဘူး ဆိုရင္ ဦးဇီးကြက္ဆီကို မွ ဘာလို႔ ျပန္သြားျပရ သလဲ ဆို ေတာ႔ …… ႀကီးေတာ္ ျပန္ေျဖတာက ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္ပါတယ၊္ ငတို႔ ကလည္း ဒီေရာဂါမိ်ဳး တခါမွမျဖစ္ဘူးေတာ႔ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔လည္း မရင္းနွီးေတာ႔ ..တဲ႔။ ႀကီးေတာ္ေရ ဘာေရာဂါ လည္းဆိုေတာ႔ အဆုတ္ကင္ဆာတဲ႔။( အင္း အဆုတ္ကင္ဆာ ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ကဒီးကဒီး ျဖစ္ေနက်ပါ ဆိုတဲ႔ လူနာေတာ႔ သိပ္ မရိွဘူးေပါ႔ဗ်ာ… ဒါေပမယ္႔) ရိုးသားတဲ႔ ေတာသူေတာင္သား လူနာေလ၊ ဘယ္သိနိုင္ ပါ႔မလဲ။ ဒါနဲ႔ ႀကီးေတာ္ေရ … စစ္ေဆးထားတဲ႔ ရီဇတ္ေတြ ကို ဦးဇီးကြက္ရွင္းမျပေတာ႔ တျခားဆရာဝန္ တေယာက္ကို ျပၾကည့္ တိုင္ပင္ေသးလားဆိုေတာ႔ …… “ငတို႔ ကလည္း ဒီေရာဂါမိ်ဳး တခါမွမျဖစ္ဘူးေတာ႔ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔လည္း မရင္းနွီးေတာ႔” …… အင္း ဟုတ္ၿပီ …… ဒီေရာဂါက ဦးဇီးကြက္နဲ႔ျပမွလား တျခားအဆင္ေျပမယ္႔ ကိုယ္႔ရြာနဲ႔ ပိုနီးမယ္႔ သြားရလာရ တာအကုန္အက် ပိုသက္သာမယ္႔ တျခား ေအာ္တာေန႔တစ္… တစ္ … တစ္ …… ဒီမွာ ႀကီးေတာ္ တင္းလာၿပီ …… ေမာင္ ဝီလွ်ံ ႀကီးေတာ္ေျပာမယ္ …… “ငတို႔ ကလည္း ဒီေရာဂါမိ်ဳး တခါမွမျဖစ္ဘူးေတာ႔ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔လည္း မရင္းနွီးေတာ႔” …… ဒါပဲ ဘာမွလာၿပီး ေအာ္တာေန႔တစ္ မေနနဲ႔ မွန္တယ္ေလ Patient is customer and customer is always right ဆိုမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ကလည္း ရွည္ ကို ရွည္ တယ္ (က်ဳပ္ ဇနီး အသိဆံုး) တမိ်ဳးမထင္ပါနဲ႔ စကားေၾကာရွည္ တာကို ေျပာတာ။ ဇနီးနဲ႔က စကား အေျပာျဖစ္ဆံုးမို႔လား။ ႀကီးေတာ္ အဲဒီ ေဒါက္တာဇီးကြက္ဆိုတာက လူနာမ်ားလို႔ ေပးရွင္႔ တဦးခ်င္းကို အခ်ိန္ မေပးနိုင္ဘူးဆိုရင္ လမ္းထိပ္ကေဆးခန္းကေလး မွာ ညေန ည ေန ဆို ေရာက္လာ လက္ဖက္ရည္အခ်ိဳတခြက္ေသာက္ ဂ်ာနယ္ကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ ၃ ေခါက္ဖတ္ ၃ ေခါက္ျပည့္ ရင္ျပန္တဲ႔ ေဒါက္တာေမာင္နွင္း ဆိုတာ သေဘာေကာင္းမယ္႔ ဒီဇိုင္းေလးပါ အလကားေန အလကား သြားပြားၾကည့္ ပါလားဆိုေတာ႔ ႀကီးေတာ္က … … “ငတို႔ ကလည္း ဒီေရာဂါမိ်ဳး တခါမွမျဖစ္ဘူးေတာ႔ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔လည္း မရင္းနွီးေတာ႔ … … … ေတာ႔ ေတာ႔”
“ႀကီးေတာ္ က်ဳပ္ ေဘာ္ေဘာ္ ရဲ့ ဒက္ဒက္ ဆို ၁ ပတ္တခါ ေသြးခ်ိန္ရင္း အဲဒီ ေဒါက္ေဒါက္ ေလး နဲ႔ သြားပြား ေနက် သိခ်င္တာေလးေတြ ရိွရင္လည္းေမးလို႔ရတာေပါ႔ ေဒါက္ေဒါက္ ေလးက သူမသိတာဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ ဆရာသမားေတြေမးလာၿပီး ျပန္ေျဖေနၾက၊ ေဆြးေႏြးေမးျမန္းခ လည္း တျပားမွမယူ အလကား (အခမဲ႔) သူ႔မွာလည္း ဂ်ာနယ္ကို ဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ဖတ္ေနရတာ ပ်င္းေနတာဆိုေတာ႔ ႀကီးေတာ္ ဆရာဝန္ တေယာက္နဲ႔တိုင္ပင္ခ်င္တာဆိုရင္ သင္းနဲ႔ တမုန္းပြားၿပီးမွ ျပန္လာ ရတယ္ ဆိုေတာ႔ ႀကီးေတာ္က … … “ငတို႔ ကလည္း ဒီေရာဂါမိ်ဳး တခါမွမျဖစ္ဘူးေတာ႔ ေဆးရံုေဆးခန္းနဲ႔လည္း မရင္းနွီးေတာ႔ … ေတာ႔ ေတာ႔”… မွန္ပါတယ္ မမွန္လို႔ မရဘူးေလ Patient is customer and customer is always right ဆိုမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ကလည္း အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတတ္ ေတာ႔ “ႀကီးေတာ္ အဲဒီ ေဒါက္တာဇီးကြက္ ဦးေငြမက္ နဲ႔ မွျပခ်င္တယ္ ႀကီးေတာ္ မွာလည္း ေငြေၾကးကအေခ်ာင္လည္ႀကီး မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ေဒါက္တာဇီးကြက္ တာဝန္က်တဲ႔
(…) ေဆးရံုႀကီးဆိုတာ အခု ႀကီးေတာ္ ရဲ႕တည္း အိမ္ကဆိုရင္ ႀကီးေတာ္ သြားသြားျပေနတဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲ က ေဆးခန္းထက္ အပုံႀကီး ေတာင္နီးေသးတယ္၊ အဲဒီ အစိုးရေဆးရံုႀကီးမွာ သြားျပရင္ ႀကီးေတာ္ရဲ႕ ေဒါက္တာဇီးကြက္ ကို ဘဲ စမ္းသပ္ခ အလကား (အခမဲ႔) နဲ႔ျပလို႔ရတယ္ က်ဳပ္တူမကေလး အဲဒီလိုဘဲ သြား ျပတာ လူမ်ားေတာ႔ ေစာင္႔ေတာ႔ ေစာင္႔ရတာေပါ႔။ အေပါက္ေစာင္႔ အလုပ္သမား နပ္စ္မ ေဟာက္တာေတာ႔ ခံရတာေပါ႔ ဆရာႀကီးကေတာ႔ အျပင္မွာလို မဟုတ္ဘူး သူ႔တပည့္ေတြ စာသင္ရင္း စာေမးရင္း ဆိုေတာ႔ လူနာ ၁ ေယာက္ကို ၅ မိနစ္ ေလာက္ကေန ၁၀ မိနစ္ ေလာက္အထိ အခိ်န္ေပးတတ္ တယ္ တင္းလာၿပီ ႀကီးေတာ္က။ “ဟဲ႔ ငတို႔က ခံစားေနရတာ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ဟဲ႔ ဒီဆရာဝန္ေတြဟာေငြ စကား သိပ္ေျပာတယ္” … “ႀကီးေတာ္ရယ္ အခုဟာက စမ္းသပ္ခ အလကား (အခမဲ႔) ေလ … … …”
“ဟဲ႔ ဝီလွ်ံ၊ နင္ဘာသိလို႔လဲ စမ္းခ မေပးရလည္း နင္တို႔ (…) ရံုမွာ ေဆးကအလကားရလို႔လား ဟိုစစ္ ဒီစစ္ ဟိုရိုက္ ဒီရိုက္ လုပ္ရဦးမယ္ေလ အဲဒါေတြက အလကား ရလို႔လား ၿပီးေတာ႔ (…) ေဆးရံုက ညစ္ပတ္က ပတ္ နဲ႔”
“ႀကီးေတာ္ရယ္ အဲဒါေတြကို ဆရာဝန္ႀကီးက ဘယ္လို္လုပ္ေပး နိုင္ပါ႔မလဲ”
“ဝီလွ်ံ ဘယ္လိုလုပ္တာေတြ ညာလိုလုပ္တာေတြ ငါမသိဘူး ေပါက္ေပါက္ ရွာရွာေတြမေမးနဲ႔ ေဆးဝါး အတု အစစ္၊ ေဆးဖိုး၊ ဓါတ္ခြဲခန္း၊ ဓါတ္မွန္ ဟိုဘိုး ဒီဘိုး ငါဘာမွ မသိဘူး သိလဲ မသိ ခ်င္ဘူး ေဆးရံု ေဆးခန္း မွာ တခုခု အဆင္ မေျပျဖစ္ ရင္ ဆရာဝန္႔ ေခါင္းဘဲ တျခားဝန္ထမ္းေတြ ကို ငါလည္း မသိဘူး ေခၚလည္း မေခၚတတ္ဘူး တခုခု အဆင္ မေျပျဖစ္ ရင္ ဆရာဝန္႔ ေခါင္းဘဲ”
“နင္ကေကာ ဘာသိလို႔လဲ ငတို႔ တူကေလး သြားေနတဲ႔ ဇီဇီ မွာဆိုရင္ …. …. ငတို႔ တူမကေလး ေရာက္ေနတဲ႔ ေကေက မွာ ဆိုရင္ … အက္စ္အက္စ္ မွာ ဆို ရင္ …… စလံုးမွာ ဆိုရင္ …. ဆိုရင္ … ဆိုရင္”
“အခု ငတို႔ ဆီီမွာ က်န္မာေရးေစာင္႔ေရွာက္မွ ုစနစ္ႀကီး တခုလံုး ခြ်တ္ၿခံဳက် ေနတာဟာ ဆရာဝန္ေၾကာင္႔ ဘဲ ဒါဘဲ တျခား ဘယ္သူ႔ေၾကာင္႔ မွမဟုတ္ဘူး။ ဝီလွ်ံေရ ဒါဘဲ ဟိုဟာၾကက္။”
အင္းႀကီးေတာ္ ေျပာတာ မွန္ေတာ႔မွန္တာပါဘဲ Customer is always right လို႔ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား။
“ဒီမွာ ငသာဂိ ႀကီးေတာ္႔ သေဘာထားကို အျပတ္ေျပာလိုက္မယ္”
“ ဆရာဝန္ ဆရာဝန္မ အေပါင္းကို ဘံုရန္သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ ေခ်မွ ုန္းၾက”
“ … … … … …”
“ … … … … …”
“ အမုန္းတရားကို အေျခခံ၍ ဣသာမစ ၦရိယ စိတ္ကို ဘက္စံု ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေရး”
“ … … … … …”
“ … … … … …”
ေရး … ေရး ေဟးေဟး ေဟး
အပၸမာေဒန
ဝီလွ်ံသာဂိ
well, laughing unstoppable again! You have a great sense of humor.
Post a Comment