Sunday, November 18, 2007

Depression

စိတ္ဖိစီးမႈေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရတဲ့ ဘ၀ၾကီးမွာ လူတိုင္းကိုယ္စီ စိတ္မခ်မ္းေျမ႔မႈ ေလးေတြ ၾကံဳရစျမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ထိုခဏတာ စိတ္မၾကည္လင္ မႈေလးေတြက အခ်ိန္ယူျပီး ေျဖေဖ်ာက္ လိုက္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတတ္ပါတယ္။ Depression ဆိုတဲ့ စိတ္က် ေ၀ဒနာကေတာ့ ပိုျပီးျပင္းထန္ တဲ့ စိတ္ခံစားမႈမ်ိဳးပါ။ လူတေယာက္ဟာ စိတ္က်ျခင္းေ၀ဒနာကို ခံစားရျပီဆိုရင္ အလိုအေလ်ာက္ ၀မ္းနည္းေနတတ္မယ္၊ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈေတြလည္း နည္းပါးလာမယ္၊ ကုိယ္ေန႔တဓူ၀ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြမွာလည္း စိတ္၀င္စားမႈ ေလ်ာ့ပါးလာမယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း တန္ဖိုးမရွိတဲ့ လူသား တေယာက္လို႔ ျမင္လာျပီး အဲလိုစိတ္ခံစားမႈေလး ေတြကို ရက္ေပါင္း လေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားေနရျပီဆိုရင္ Depression ေခၚ စိတ္က်ျခင္းေ၀ဒနာကို ခံစားေနရျပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။



စိတ္က်ေ၀ဒနာ ခံစားရျခင္းနဲ႔ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဘယ္လိုဆက္ႏြယ္ေနမလဲ


လူ႔ဦးေႏွာက္ထဲမွာ nerve ေၾကာလို႔ ေခၚတဲ့ အာရံုေၾကာေလးေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကား သတင္း အခ်က္အလက္ ေလးေတြေပးပို႔ေနတဲ့ neurotransmitter ေလးေတြ ပါရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႔ေသာ neurotransmitter ေလးေတြဟာ လူတေယာက္ရဲ႔ စိတ္ခံစားမႈေလးေတြကို ထိန္းညွိေပးပါတယ္။ ၄င္း neurotransmitter ေလးေတြ ေႏွးေကြးစြာ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လူေတြမွာ ေဒါသထြက္ စိတ္တုိ လြယ္ျခင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားျခင္း ေတြျဖစ္ေစတယ္လို႔ ေဆးပညာအရ ဆိုပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ စိတ္က်ျခင္း ေ၀ဒနာကို ခံစားရသလဲ

အမွန္ဆိုရင္ စိတ္က်ျခင္းကိုျဖစ္ေစတဲ့ တိတိပပ အေၾကာင္းျပခ်က္ ဆိုတာထက္ လူတေယာက္ရဲ႔ ဘ၀အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြနဲ႔ သူရွင္သန္လႈပ္ရွားရတဲ့ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈေလး ေတြေၾကာင့္ စိတ္က်ျခင္း ဆိုတာကို ခံစားရတာမ်ားပါတယ္။

ဘယ္လိုလကၡဏာေလးေတြျပမလဲ

(၁) အခ်ိန္ကာလအေတာ္ၾကာ ေျဖသိမ့္မရႏိုင္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၀မ္းနည္းေနျခင္း

(၂) တကိုယ္လံုး အားအင္မရွိဘဲ ႏံုးခ်ည့္ေနျခင္း

(၃) မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း နီးနီးကပ္ကပ္ မဆက္ဆံပဲ တကိုယ္တည္း သီးသန္႔ေနလာျခင္း

(၄) ကုိယ္အရင္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကိုလည္း စိတ္မပါေတာ့ျခင္း

(၅) အလုပ္တခုခု လုပ္ပါကလည္း အာရုဏ္စူးစိုက္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္း

(၆) အလိုလိုေနရင္း စိတ္အလိုမက်လိုက္၊ ေဒါသထြက္လုိက္ႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားလာျခင္း

(၇) သိသိသာသာကို ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တက္လာျခင္း သို႔မဟုတ္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ က်သြားျခင္း

(၈) အိပ္တဲ့အမူအက်င့္ေလးေတြ ေျပာင္းသြားျခင္း (လံုး၀အိပ္မေပ်ာ္တာ သို႔မဟုတ္ တေနကုန္ အိပ္ေနတတ္ျခင္း)

(၉) ေရာဂါရမယ္ ရွာမရဘဲ တကုိယ္လံုး ႏံုးခ်ိလိုက္ ကိုက္ခဲလိုက္ျဖစ္ျခင္း

(၁၀) ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ပဲ ခံစားေနရျပီး ကုိယ္ဟာ ဘာမွအသံုးမက်တဲ့ လူအျဖစ္ ထင္ျမင္လာျခင္း

(၁၁) ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ ဘယ္အရာကိုမွ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘဲ တေျဖးေျဖး ဆိုးလာပါက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသေၾကာင္းၾကံစည္တဲ့အထိ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္

အထက္ပါလကၡဏာေလးေတြထဲက ၅ ခုနဲ႔အထက္ကို အခ်ိန္ကာလ ၂ပတ္နဲ႔ ၂ပတ္အထက္ ခံစား ေနရျပီဆိုရင္ စိတ္က်ျခင္း ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရျပီလို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။

ဘယ္လိုကုထံုးေလးေတြရွိမလဲ

စိတ္က်ျခင္းေ၀ဒနာဟာ စိတ္ေပါ့သြပ္ျပီး ရူးသြပ္ျခင္းနဲ႔ အေျခအေနခ်င္း ကြာျခားပါတယ္။ Depression ျဖစ္တာနဲ႔ Crazy ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ နားလည္ တတ္ကၽြမ္းတဲ့ စိတ္က်န္းမာေရး ပညာရွင္ေတြနဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ေဆြးေႏြးမႈေလးေတြ လုပ္မယ္၊ ကိုယ္ခံစားေနရတာေတြကို ဖြင့္ဟတိုင္ပင္ ႏိုင္တဲ့ Talk Therapy ေလးေတြ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုရင္ နဂိုမူလ အရင္လို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျပန္ေနႏို္င္မွာပါ။ Anti-depressant လို႔ေခၚတဲ့ ေဆးေလးေတြကိုလည္း စိတ္က်ေ၀ဒနာ ခံစားရသူေတြကို ဆရာ၀န္ညႊန္ၾကားခ်က္နဲ႔ မွီ၀ဲခိုင္း ႏိုင္ပါတယ္။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ စိတ္က်ေ၀ဒနာ ခံစားေနရသူကို ပစ္ပယ္မထားဘဲ သူ႔ကို အားေပး ေဆြးေႏြး အၾကံေပးတာေလးေတြကို အခ်ိန္မွီ လုပ္ေပးႏိုင္ဖုိ႔ပါ။ ဒီေ၀ဒနာဟာ ကုသလို႔ မေပ်ာက္တဲ့ ေရာဂါမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးႏိုင္မယ့္ သူမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ဆံုျပီး ကုထံုးေလးေတြ ခံယူမယ္ဆိုရင္ အရင္လို က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘ၀မ်ိဳးကို ျပန္လည္ ရရွိႏိုင္မွာပါ။အားလံုးဘဲ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေသာ လူမႈဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္။

စိတ္က်ေ၀ဒနာ ခံစားရျခင္းကို ေနထိုင္မႈ ပံုစံေလးေတြ ေျပာင္းလဲေပးျခင္းႏွင့္ ေ၀ဒနာ ေလ်ာ့ပါး ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း နည္းမ်ားကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။


Related Posts :



13 comments:

waiwai said...

ေကာင္းမြန္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ့ Blog ေရးတဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ depression ဆိုတာ ဒီေန့ေခတ္မွာ လူတိုင္းနီးပါး ခံစားေနရျပီး ခံစားေနျကရတာပါ၊ Stress management ဆိုတာ တကယ္ကိုလိုလာမ်ိဳးဆိုေတာ့ အခု blog ေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

May Zaw said...

ူဒီပို့စ္ေလးကိုဖတ္ရလို့ သိပ္ကုိေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ က်မ ဘ၀တေလ်ွာက္လုံး ခံတြင္းနံ႕ဆုိးေရာဂါေၾကာင့္
Depression ရေနသူပါ။ တတ္နိုင္ရင္ အဲဒီေရာဂါနဲ႕
ပတ္သက္တဲ့ ပိုစ္ေလးတခုေလာက္ တင္ေပးပါေနာ္၊ က်မ
သြားနဲ႕ခံတြင္း၊ အစာအိမ္နဲ့အူလမ္းေျကာင္း၊ နားနွာေခါင္းလည္ေခ်ာင္း ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ျပၾကည့္ျပီးပါျပီ
ဘာေရာဂါမွမရွိဘူးပဲေျပာပါတယ္။ လူမွု႕ေရးဆုံးရႈ့့ံးမႈ႕ေတြမ်ားလြန္းလို့သတ္ေသဖို႕ထိ ေတြးမိျပီး ခုစိတ္ကုဆ၇ာ၀န္နဲ့ depression အတြက္ ကုေနရပါတယ္၊ တတ္နိုင္ရင္ ကူညီပါေနာ္။

tune said...

ဒီမွာ depression နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တျခားပို႔စ္ေတြလဲ ရွိပါတယ္။
အဲဒါေတြကိုလဲ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
မာတိကာကပဲ ရွာရွာ၊ ဒီပို႔စ္ေအာက္က link ေတြကပဲ သြားသြား၊ label ေအာက္က depression ကုိ ပဲ သြားသြား ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္အေနအထားကို ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ သိေနၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီအေျခအေနက ရုန္းထြက္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြ ရွာလို႔ ရမွာပါ။
ဆရာ၀န္နဲ႔လဲ ျပေနတယ္ဆိုေတာ့ နည္းလမ္းမွန္ပါတယ္။

Anonymous said...

ခံတြင္းနံ႔ ဆုိးတယ္ဆုိတဲ့ အစ္မကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာလုိ႔ ဝင္ေျပာပါရေစ။
စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ အစ္မေရ။ ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ စစ္ျပီးတာ ဘာေရာဂါမွ မေတြ႔ဘူးဆုိေတာ့ သြားေအာက္ေျခမွာ ေက်ာက္တည္တာေတြ သြားေခါင္းေပါက္ထဲ အစာေဟာင္းေတြ ဝင္ေနတာေတြေၾကာင့္ ခံတြင္းနံ႔ နံတာလဲ မဟုတ္ဘူးေပါ့။
ဒါဆုိ စိတ္ထင္ျပီး စြဲေနတာ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ ဝဋ္ေၾကြးတစ္ခုခုေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိေျပာလုိ႔ အစ္မ စိတ္မဆုိးနဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းမဲ့ ကုိယ္နံ႔နံ႔လာတာ လေတာ္ေတာ္ၾကာ ခံရဖူးတယ္။ တစ္ကုိယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရးလဲ ခါတုိင္းလုိ ပံုမွန္လုပ္တာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္လာမွန္း နားကုိမလည္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အနံ႔မရေပမယ့္ အနားက လူေတြက ရေတာ့ မိတ္ေဆြေတြက ထုတ္ေျပာလာတာ။ ေခၽြးနံ႔ေပ်ာက္ေဆးေတြလဲ မကယ္ႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အနံ႔ၾကီးက ေတာ္ေတာ္ဆုိးေနပံုရတယ္။ ဘုရားကုိ ပန္းကပ္၊ ဘုရားပံုေတာ္ကုိ ေရေမႊးျဖန္းလုပ္တာ အခု အဲဒီျပႆနာ မရွိေတာ့သေလာက္ ျဖစ္သြားျပီ။
လူ႔ဘဝက တုိတုိေလး။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ အစ္မေရ။ စိတ္ညစ္စရာေတြကုိ ေျဖရွင္းပါ။ သတ္မေသပါနဲ႔။

Zawana said...

စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥဆုိေတာ့ အားကုိးခ်င္လုိ႔ ဝင္ေမးပါရေစ။

ရဟန္းဘဝမွာ ေပ်ာ္ေပမယ့္ မိသားစုက သေဘာမတူ တာဝန္မယူလုိ႔ လူထြက္ခဲ့ရတယ္။ အခု လူ႔ဘဝမွာလဲ မေပ်ာ္ စိတ္ညစ္ စိတ္ဓာတ္က်သလုိ ျဖစ္ေနလုိ႔ ဆရာဝန္ေတြဆီက အၾကံယူခ်င္လုိ႔ပါ။ သီခ်င္းနားေထာင္ဖုိ႔၊ ဂီတလုိက္စားဖုိ႔ အၾကံေတြ ေပးၾကေပမယ့္ ရဟန္းဘဝက လာခဲ့ေတာ့ ဒါေတြ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တခ်ိန္ သာသနာ့ေဘာင္ ျပန္ဝင္ခ်င္တာေၾကာင့္ အက်င့္မလုပ္လုိတာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမထြက္ခ်င္ဘဲ ထြက္လာကာစက လူေတြကုိ ႏႈတ္ကသာ အစ္မအစ္ကုိ နင္ငါနဲ႔ သံုးေနေပမယ့္ စိတ္ထဲက ဒကာ ဒကာမ ေခၚမိေနတယ္။ လူ႔ဘဝကုိ မေနခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ ေငြရွာျပီး တာဝန္ေတြ ေက်ျပီးရင္ ရဟန္းဘဝ ျပန္မယ္ ဆံုးျဖတ္ထားေတာ့ လူထြက္စကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ပါဘူး။

အခု ရဟန္းဘဝကုိလဲ ေလာေလာဆယ္ ျပန္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးေသးေတာ့ လူ႔ဘဝကုိလဲ မေပ်ာ္ပုိက္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်လာတယ္။ ဘုရားသားေတာ္ ဘဝက လာခဲ့သူ၊ ဒကာဒကာမေတြ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ အားေပးဖုိ႔ တာဝန္ရွိသူက ဒီလုိျဖစ္တယ္ဆုိတာ ရွက္ဖုိ႔ ေကာင္းမွန္းလဲ သိပါတယ္။ တရားအားထုတ္ ဓမၼစာေပေတြ ဖတ္ရႈ တရားႏွလံုးသြင္းတဲ့ နည္းနဲ႔ ေယာနိေသာမနႆီကာရ လုပ္တယ္။ စိတ္ဆင္းရဲ စိတ္ဓာတ္က်မႈက အျပီးတုိင္ မေပ်ာက္ဘူး။ အတိတ္ဘဝက ဝဋ္ေၾကြးလဲ ပါပါလိမ့္မယ္။ ေဒါက္တာတုိ႔ဆီက ကုထံုး ကူညီေစလုိပါတယ္။

Zawana said...

စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥဆုိေတာ့ အားကုိးခ်င္လုိ႔ ဝင္ေမးပါရေစ။

ရဟန္းဘဝမွာ ေပ်ာ္ေပမယ့္ မိသားစုက သေဘာမတူ တာဝန္မယူလုိ႔ လူထြက္ခဲ့ရတယ္။ အခု လူ႔ဘဝမွာလဲ မေပ်ာ္ စိတ္ညစ္ စိတ္ဓာတ္က်သလုိ ျဖစ္ေနလုိ႔ ဆရာဝန္ေတြဆီက အၾကံယူခ်င္လုိ႔ပါ။ သီခ်င္းနားေထာင္ဖုိ႔၊ ဂီတလုိက္စားဖုိ႔ အၾကံေတြ ေပးၾကေပမယ့္ ရဟန္းဘဝက လာခဲ့ေတာ့ ဒါေတြ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တခ်ိန္ သာသနာ့ေဘာင္ ျပန္ဝင္ခ်င္တာေၾကာင့္ အက်င့္မလုပ္လုိတာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမထြက္ခ်င္ဘဲ ထြက္လာကာစက လူေတြကုိ ႏႈတ္ကသာ အစ္မအစ္ကုိ နင္ငါနဲ႔ သံုးေနေပမယ့္ စိတ္ထဲက ဒကာ ဒကာမ ေခၚမိေနတယ္။ လူ႔ဘဝကုိ မေနခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ ေငြရွာျပီး တာဝန္ေတြ ေက်ျပီးရင္ ရဟန္းဘဝ ျပန္မယ္ ဆံုးျဖတ္ထားေတာ့ လူထြက္စကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ပါဘူး။

အခု ရဟန္းဘဝကုိလဲ ေလာေလာဆယ္ ျပန္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးေသးေတာ့ လူ႔ဘဝကုိလဲ မေပ်ာ္ပုိက္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်လာတယ္။ ဘုရားသားေတာ္ ဘဝက လာခဲ့သူ၊ ဒကာဒကာမေတြ စိတ္ဓာတ္မက်ေအာင္ အားေပးဖုိ႔ တာဝန္ရွိသူက ဒီလုိျဖစ္တယ္ဆုိတာ ရွက္ဖုိ႔ ေကာင္းမွန္းလဲ သိပါတယ္။ တရားအားထုတ္ ဓမၼစာေပေတြ ဖတ္ရႈ တရားႏွလံုးသြင္းတဲ့ နည္းနဲ႔ ေယာနိေသာမနႆီကာရ လုပ္တယ္။ စိတ္ဆင္းရဲ စိတ္ဓာတ္က်မႈက အျပီးတုိင္ မေပ်ာက္ဘူး။ အတိတ္ဘဝက ဝဋ္ေၾကြးလဲ ပါပါလိမ့္မယ္။ ေဒါက္တာတုိ႔ဆီက ကုထံုး ကူညီေစလုိပါတယ္။

tune said...

ဘာသာေရးကို စိတ္ပါတယ္ဆိုရင္ တရားမွတ္တာ၊ တရားထိုင္တာထက္ ပိုေကာင္းတာ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။
ဒီမွာ တင္ထားတ့ဲ စိတ္က် ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပို႔စ္ကေလးေတြကိုလဲ ရွာဖတ္ၾကည္႔ပါလို႕ တိုက္တြန္းပါရေစ။
ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈက စိတ္ဓာတ္က် ေရာဂါကို သက္သာေစတယ္ဆိုတာေတြကိုလဲ ေတြ႔ထားပါတယ္။
ကိုယ္လက္ လႈပ္ရွားမႈကိုလဲ အႀကံေပးပါရေစ။
အဲဒီထက္မွ ပိုၿပီး လိုအပ္တယ္ထင္ရင္ နားလည္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ စိတ္ေရာဂါကု ဆရာ၀န္နဲ႔ တုိင္ပင္ျပသသင့္ပါတယ္။
မႏုသြဲ႔ေရ ..
ေရာက္ျဖစ္ရင္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးထားတာေလးေတြ ေျဖေပးပါဦး။

Nu Thwe said...

ကၽြန္မ ေရးထားတဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ (Depressive Disorder) အေၾကာင္း ဒီဘေလာ႔ဂ္မွာပဲ ရွာဖတ္ၾကည္႔ပါ။

အရပ္စကားအေခၚ စိတ္ဓာတ္က်တာဟာ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ အဆင္မေျပတာေတြ ႀကံဳရင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါကို စိတ္ဆရာ၀န္ေတြက စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါလို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ လူတိုင္းမွာ လူ႕သဘာ၀ စိတ္ခံစားမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ျပႆနာ သို႔မဟုတ္ ေရာဂါ မဟုတ္ပါဘူး။ ခဏေနရင္ သူ႔ဖာသာသူ သက္သာသြားတတ္ပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါကေတာ႔ အနည္းဆံုး ႏွစ္ပတ္ ဆက္တိုက္ လကၡဏာေတြ ခံစားေနရၿပီး ေဆးကုမွ ေပ်ာက္တာပါ။ ဒါဟာ စိတ္ဖိစီးေစတဲ႔ အေၾကာင္းမ်ား (stressors) ေၾကာင္႔ ဦးေႏွာက္တြင္း ဓာတုပစၥည္းမ်ား မွ်ေျခပ်က္သြားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ေဆးနဲ႔ တန္ျပန္မွ ျမန္ျမန္ ျပန္ေကာင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရာဂါ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပ်ာ႔ညံ႔မႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွက္စရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးမေသာက္ပဲ ေပခံေနမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ေ၀ဒနာ ခံစားရမွာေပါ႔။ ကိုယ္႔ဘ၀နဲ႔ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ ထိခိုက္တာကို ၾကာရွည္ ခံႏိုင္မလားဆိုတာ ကိုယ္တုိင္ စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဦးဇ၀န ေမးတာကို ေျဖရရင္ ကိုယ္က လူ႔ေဘာင္ကို ခဏ ျပန္လာတာ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျဖည္႔ၿပီးရင္ ကိုယ္ေပ်ာ္ရာကို ျပန္မွာပဲ-လို႔ ကိုယ္႔ကုိကိုယ္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ ေပးလို႔ မရဘူးလား။ ပိတ္မိေနတယ္လို႔ ေတြးမိခဲ႔ရင္ ထြက္ေပါက္တခုကို ရွာေတြးဖို႔ လိုပါတယ္။

ေနာက္တခုက တေယာက္တည္း မေနပါနဲ႔။ လူအမ်ားနဲ႔ စကားမေျပာခ်င္ရင္ေတာင္ အနည္းဆံုး အျပင္ေတာ႔ ထြက္သင္႔ပါတယ္။ လူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ေနတာေပါ႔။ အမ်ားကို ကူညီတဲ႔ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ပါ၀င္ႏိုင္ရင္ ကိုယ္လည္း စိတ္ေျပာင္းစိတ္လြဲျဖစ္၊ သူမ်ားလည္း အက်ိဳးရိွပါတယ္။ ဒါမ်ိဳး လုပ္လို႔ ရမလား။

အနည္းဆံုး တေန႔တာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို ပံုမွန္ အခ်ိန္ဇယားေလး ထားၿပီး လုပ္သင္႔ပါတယ္။ အခ်ိန္အားေတြ သိပ္မ်ားေနရင္ မေပ်ာ္ပိုက္တဲ႔ စိတ္မွာပဲ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတတ္လို႔ပါ။

စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါေဆးေတြဟာ စြဲေစတဲ႔ ေဆးမ်ိဳး၊ အိပ္ေဆးမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အနည္းဆံုး ကိုးလေလာက္ေတာ႔ ပံုမွန္ ေသာက္ရမယ္။ ဆရာ၀န္နဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီးမွ ျဖတ္သင္႔ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါဆိုတာ ျပန္ျဖစ္တတ္တဲ႔ သဘာ၀ရွိလို႔ ျပန္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ကို နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ လုပ္တဲ႔ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို အခ်ိန္ရရင္ ပို႔စ္တပုဒ္ ႀကိဳးစားေရးပါမယ္။ ကၽြန္မ ေျဖတာ ျပည္႔စံုပါရဲ႕လား။

Anonymous said...

ေလးစားရပါေသာဆရာမခင္ဗ်ာ။လံုးဝရူးသြားရင္လည္း
အရူးဆိုျပီး ေဆးရုံတတ္ကုလို႔ရပါတယ္။ဒီပရက္ရွင္း နဲ႔
ပတ္သတ္ျပီး စာေတြ႔ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳဖူးသူေတြအတြက္
တိုင္ပင္ေမးျမန္းအႀကံေတာင္းခံဖို႔ ဒီဝက္ဆိုဒ္မ်ိဳး လိုအပ္
ေနတာအမွန္ပါပဲ။ ဒီပရက္ရွင္းျဖစ္ေနသူေတြအတြက္
ဒီလိုစာမူေလးေတြဖတ္ရတာ အားအင္တစ္မ်ိဳး ရေစပါ
တယ္။အေမး အေျဖပံုစံမ်ိဳးစသျဖင့္ အလ်င္းသင့္သလို
အဆက္မျပတ္ မ်ားမ်ားေရးပါလို႔ တိုက္းတြန္းပါရေစ...

Anonymous said...

ေမးခြင့္ျပဳပါ...ဒီထဲကပို႔စ္ေတြအားလံုး ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္
ဒီပရက္ရွင္းျဖစ္ေနမွန္းလည္းသိေနတယ္။ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္
ဘယ္လိုေနသင့္တယ္ ဆိုတာလည္းသိေနတယ္။အခ်ိန္
အကန္႔အသက္ေလးတခုေလာက္ဘဲ ေတာင့္ထားနုိင့္ျပီး
ျပန္ျဖစ္လာစျမဲပဲ။ငယ္ငယ္ကတည္းက ျဖစ္ဖူးတယ္။
အစ္မကေတာ့ စိတ္အလိုမက်တဲ့ေရာဂါ လို႕ေျပာပါတယ္။
ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိခဲ့လို႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြ ဖတ္
ျပီး ဆရာဝန္ထံ စာေရးဖူးတယ္။လူကိုယ္တိုင္ ၂ႀကိမ္ သြားျပဖူးတယ္။အထက္တန္းတုန္းကတခါ တကၠသိုလ္မွာ
တုန္းကတစ္ခါ ဆရာဝန္ဆီသြားဖူးတယ္။ေျပာျပမတတ္
လို႔ ျဖစ္ေနတာေတြအေသးစိတ္စာေရးျပီး ျပခဲ့တာပါ။
ေဆးအေပ်ာ့စားေလးေတြေသာက္ဖူးတယ္။မမွတ္မိေတာ့
ပါ။သူတို႔အားလံုးေျပာတာေတာ့ ပင္ကိုစိတ္ကေပ်ာ့တယ္
သာမန္ျဖစ္တတ္တာထက္ စိုးရိမ္စိတ္ကနည္းနည္းပိုေန
တာပါတဲ့။လူအမ်ားႀကာထဲေရာက္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
သိမ္ငယ္ေနျခင္း ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနျခင္း
ဘာကိုမွစဥ္းစားမရျဖစ္တတ္ျခင္း ေခါင္းေတြေျခာက္
လာျပီး နထင္ေႀကာေတြတင္းလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ပင္ကို
ကစကားနဲေအး၂ေဆး၂ေနတတ္ေပမဲ့ ဆႏၵကလူငယ္ပီပီ
ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္တတ္တတ္ႀကြႀကြေနခ်င္တာပါ။
ဘီယာ အရက္ကိုမႀကိုက္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔
တခါတရံေသာက္ပါတယ္။ေသာက္ထားတုန္းခဏေလးပဲ
စိတ္အားတတ္ႀကြေနျပီး ေနာက္ျပန္ျဖစ္တာပါဘဲ။တရား
စခန္းေတြဝင္ျပီး ဆန္းစစ္ဖူးတယ္။ဘာမွမစဥ္းစားတဲ့ အတြက္စိတ္သက္သာရာရခဲ့ေပမယ့္လည္းေရရွည္ မသက္သာဘူး။ဆရာေတာ္ဦးေဇာ္တိကရဲ႕ စိတ္အားျမင့္
တင္ေရးစာအုပ္ေတြဖတ္တယ္။စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ
ကို သတိေလးနဲ႔ ႀကည့္တတ္လာပါတယ္။အဲဒ ီေက်းဇူး
ေတာ္ေႀကာင့္ပဲ ဒီအထိရပ္တည္ေနနုိင္တာ လို႔ေျပာလို႔ရ
ပါတယ္။ဒါေပမယ့္သူမ်ားထက္စာလွ်င္ကိုယ့္က စိတ္အား
ဦးေနွာက္အားပိုစိုက္ထုတ္ေနရျပီး ပိုျပီးပင္ပန္းေနသလို
ပါပဲ(တခါတရံ စကားေျပာတာကအစ သာမန္လုပ္ေလ့
လုပ္ထကိစၥေတြမွာပါ)။ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို ကိုယ့္ပို
သိလာျပီးျပင္ယူရမယ့္အစား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပိုျပီးစိုရိမ္လာ
တယ္ ပိုျပီးေႀကာက္လာတယ္ ပိုျပီးသိမ္ငယ္လာတယ္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုႀကည္မူတည္ေဆာက္လို႔ မရေတာ့ဘူး
ျဖစ္လာတယ္။အေျဖရွာမရတဲ့ပုစၥာတပုဒ္ကိုစဥ္းစားေနရ
သလိုပဲ။တခါတရံ နထင္ေႀကာေတြတင္းလာျပီး ရင္တုန္
လာျပီး ရင္ဘတ္ထဲမွာ ပူလိုက္ေအးလိုက္ ျဖစ္လာတာပဲ။
စာသင္ခန္းထဲဝင္ရမွာေႀကာက္လာတယ္။အမ်ားနဲ႔ ယွဥ္လွ်င္္က္ိုိုယ္က အသိေနာက္က်ေနတယ္ သူလို ကိုယ္ ္လိုက္လုပ္နိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး အမ်ားကိုအားက်ေနတတ္ျပီး ကိုယ္ကို
ကိုယ္ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနျခင္း အျပစ္တင္ေနျခင္းမ်ိဳး
ခဏခဏ ျဖစ္ပါတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့၂ပတ္ေလာက္ကျပင္း၂ထန္၂ခံစားေနရျပီး အခုေတာ့ခံစားခ်က္ကသာ ေလ်ာ့
သြားတာ စိတ္ေနာက္က်ိေနတာေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါ
ဘူး။စိတ္က မေကာင္းမွန္းသိရင္ ပယ္ဖို႔ခတ္ခဲလွပါတယ္။
ျဖစ္လာရင္ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားမူေလးကို ေစာင့္ႀကည္ေနဖို႔
ဆရာေတာ္ရဲ႕စာအုပ္ေတြက ညႊန္းပါတယ္။ႀကာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဟန္ေဆာင္ေနရသလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာတယ္။
အဲဒါဟာ ဦးေနွက္နဲ႔အာရံုေႀကာ အားနည္းေနလို႔လား။
မွတ္ညာဥ္ထိန္းသိမ္းနိုင္မူစြမ္းအားနည္းေနလို႔ပါလား။
ဆရာဝန္နဲ႔ျပသင့္ပါသလား။ေဆးကုသဖို႔ခံယူသင့္ပါလား။
စိတ္ကိုအလိုလိုက္တာမ်ားေနတယ္။စိတ္ကိုဂရုစိုက္တာ
မ်ားေနတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ တခါတရံ အေတြးထဲမွာ
ေကာ စိတ္ထဲမွာေကာရွင္းေနတယ္။တခါတရံက်ေတာ့
အေတြးထဲမွာရွင္းေနျပီး စိတ္ထဲမွာေနာက္က်ိလာတတ္
တယ္။ကိုယ့္စိတ္နဲကိုယ့္ကို အလိုမက်တာမ်ိဳး ခဏခဏ
ျဖစ္ဖူးတယ္။အေဖကေတာ့ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္...
ကိုယ့္စိတ္ကိုကိုယ္ဒုကၡေပးျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရူးေအာင္
လုပ္ေနတာပါတဲ့....

Nu Thwe said...

ဒီပို႔စ္ကို ကၽြန္မ မေရးေပမယ္႔ ေျဖတဲ႔သူ မရွိလို႔ အက်ဥ္းခ်ံဳး ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္မရလို႔ အေမးအျဖေတြ ခဏခဏ မလုပ္ေပးႏိုင္တာပါ။

ေျပာတာေတြ နားေထာင္ရသေလာက္ဆို anxiety နဲ႔ ပိုတူပါတယ္။ စိတ္ပူပန္တတ္တာကေန ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္တာအထိေပါ႔။ ၾကာေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ပါ ထိခိုက္လာတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ေနာက္ဆက္တြဲ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။

စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ တန္ျပန္ေဆးေတြက အတိုင္းအတာတခုထိ သက္သာေစပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ႔ အမူအက်င္႔ကို ျပင္တဲ႔ ကုထံုးပါ။ ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ မေရးျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဦးစားေပး ေရးပါ႔မယ္။ သေဘာတရား သိခ်င္ရင္ Cognitive Behaviour Therapy/ Behaviour Therapy ကို ရွာဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေယဘူယ် အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ႔ စိုးရိမ္လို႔ ဟုိဟာ မလုပ္၊ ဟုိေနရာ မသြား စတဲ႔ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း (avoidance) အက်င္႔ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဖ်ာက္ပါ။ ဒါေတြက ကိုယ္႔ေန႔စဥ္ဘ၀ကို က်ဥ္းက်ံဳ႕ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။ ဒါကို တိုက္ဖ်က္ရမယ္။ အားလံုး ခ်က္ခ်င္း ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ရင္ နည္းနည္းခ်င္း ေဖ်ာက္ပါ။ စိတ္ေတာ႔ ခိုင္ရလိမ္႔မယ္။ စိတ္ပူတာေတြ အခိုက္အတန္႔ ပိုတက္လာမယ္။ ခံရခက္မယ္။ ဒါေပမယ္႔
ဒီနည္းကသာ အထိေရာက္ဆံုးနဲ႔ အစြဲၿမဲဆံုး ရလဒ္ကို ေပးပါတယ္။

jc said...

Doctor ရွင္.။သမီးအသက္ ၂၃ ပါ။ Singapore မွာ ဘဲြ.လြန္ပညာသင္ေနပါတယ္။သမီးကမိသားစုေဆြမ်ိဳးေတြထဲမွာအငယ္ဆံုးပါ။အားလံုးကဘာမဆိို ေစတနာပိုၿပီးေ၀ဖန္စိုးမိုးတာခံရသူပါ။သမီးကစကားလည္းနည္းပါတယ္။မေက်နပ္တာ အဆင္မေၿပတာရွိလည္းဖြင္.မေၿပာတတ္ပါဘူး။မေမွ်ာ္လင္.ပဲေနာက္ဆံုးႏွစ္စာေမးပြဲက်သြားပါတယ္။ဘဝမွာဒါပထမဆံုးက်ရွ်ံး တာၿဖစ္လို.အလြန္စိတ္ဆင္းရဲပါတယ္။
အလုပ္ကိုင္ရေရးလည္းေႏွာင္.ေႏွးသြားပါတယ္။ကိုယ္တိုင္ကစိတ္ဆင္းရဲေနခ်ိန္မွာ ေဘးကေ၀ဖန္မွုေတြ၊မ်ားၿပားတဲ.အၿကံဥာဏ္ေတြၿကားမွာ စိတ္ေတြဂေယာက္ဂယက္ၿဖစ္ေနရပါတယ္။
အလုပ္မရွိေသးတာကို ေဝဖန္ေနတဲ.မိသားစုကိုလည္းမေက်နပ္ၿဖစ္ေနၿပီး၊ အေဝးကိုထြက္သြားခ်င္တယ္။
စိတ္ဆင္းရဲမွုေတြၿကားထဲမွာ က်ရွုံးခဲ.တာ၊အဆင္မေၿပတာေတြးရင္း၊ရုန္းမထြက္နိဳင္ေအာင္ၿဖစ္ေနပါတယ္။ အလြန္စိတ္တိုလြယ္ၿပီး၊ဘာကိုမွအလိုမက်ပါဘူး။
ေန.စဥ္လိုလိုအိပ္ခန္းထဲမွာေတြးရင္း၊ငိုတာနဲ.အိပ္တာကလြဲၿပီးဘာမွမစဥ္းစားနိဳင္၊ မလုပ္နိဳင္ၿဖစ္ေနပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက ေလ်ွာက္ေတြးမိၿပီး ကိုယ္.ကိုကိုယ္နာက်င္ေအာင္လုပ္မိတာပါပဲ။အသားနာသြားမွ စိတ္ထဲကနာက်င္တာေတြသက္သာသြားသလိုပါပဲ။ အလကားေနရင္းလည္းအရင္ကစိုးမိုးခံခဲ.ရတာေတြ၊မေက်နပ္ခဲ.တာေတြၿပန္ေတြးၿပီး၊ကိုယ္.ကိုကိုယ္ထုရိုက္ေနမိတယ္။ စိတ္တိုလာတိုင္းလည္းဝုန္းဒိုင္းၿကဲမိေနပါတယ္။ သမီးရဲ.အိပ္ခန္း နံရံေလးဘက္ဟာတစ္ေန.တၿခားက်ဥ္းေၿမာင္းလာသလို ခံစားရပါတယ္။ဘ၀ဟာေမွ်ာ္လင္.ခ်က္မဲ.ေနပါတယ္။အဲဒီလိုခံစားရေလ၊ အသားကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္မိေလပါပဲ။စိတ္ကိုဘယ္လိုမွ Control လုပ္လို.မရပါဘူး။ဒီေဝဒနာဟာေတာ္ေတာ္ခံရခက္ပါတယ္။သမီးအရင္ကလို ၿပန္ၿဖစ္ခ်င္ေပမဲ.ဘယ္လိုမွ Control မလုပ္နိဳင္ပါဘူး။ ဘုရားရွိခိုးတရားထိုင္လုပ္လည္းမရပါဘူး။ဆရာ၀န္နဲ.ၿပသင္.ပါသလား။ သက္သာေစမဲ. ေဆးဝါး၊အစားအေသာက္မ်ားရွိရင္လည္းညႊန္ၿကားေပးပါရွင္.။Doctor ရဲ.အၿကံၿပဳခ်က္ကို သမီးေလးစားစြာေစာင္.ေမ်ွာ္ေနပါ.မယ္။

Nu Thwe said...

သမီး Juicy ေျပာတာ နားေထာင္ရသေလာက္ Depressive disorder (Depression) နဲ႔ တူပါတယ္။ ဆရာ၀န္ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု) နဲ႔ သြားျပပါ။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ နာက်င္ေအာင္ လုပ္တာေတြပါ ရွိေနေတာ႔ ရိုးရိုးဆရာ၀န္က အေတြ႕အႀကံဳ မရွိရင္ လုိတာ၊ ပိုတာေတြ ျဖစ္ကုန္မွာ စိုးလို႔ပါ။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ စိတ္ေရာဂါ အထူးကုနဲ႔ ျပတာဟာ ဘာမွ ရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုိအပ္ခ်က္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ရွာေဖြ ေျဖရွင္းတဲ႔ သေဘာပါပဲ။ ဒီလို သိတာကို ဂုဏ္ေတာင္ ယူသင္႔ေသးတယ္။
ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ေတာ႔ အျမန္ဆံုး သက္သာမွာေပါ႔။ ေဆးေတြကေတာ႔ potential side effects ရွိတယ္။ ေဆးဗူးမွာ ပါတဲ႔ စာကို ေသခ်ာ ဖတ္ၾကည္႔ပါ။ အသက္ငယ္သူေတြမွာ ဘာမွ မျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ ျဖစ္လည္း ပ်ိဳ႕ခ်င္၊ အန္ခ်င္ေလာက္ပဲ ခဏ (တပတ္ေလာက္) ျဖစ္တတ္တာပါ။ ဆရာ၀န္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားႀကီးၾကပ္မႈနဲ႔သာ ေသာက္သင္႔တယ္။
စိတ္ဆရာ၀န္နဲ႔ သြားေတြ႕တဲ႔အခါ မိသားစု၀င္တေယာက္ကို ေခၚသြားပါ။ မိသားစုရဲ႕ နားလည္မႈ၊ ေဖးမမႈ အေရးႀကီးပါတယ္။ သူတို႔က ေစတနာလို႔ ထင္တာေတြဟာ ကိုယ္႔မွာ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ေနရတာကိုလည္း သူတို႔ကို ဆရာ၀န္က ရွင္းျပရဦးမွာ။ သမီးကို သိပ္မမြန္းၾကပ္ေစပဲ ခ်စ္ခင္ကူညီဖို႔ သူတို႔ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပေပးရမယ္ေလ။
ခုေလာေလာဆယ္မွာ သိပ္အေရးႀကီးတဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခဏ ဆိုင္းထားပါ။ လူ က်န္းမာဖို႔ ပထမ ဦးစားေပး ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြက ေနာက္ျပန္လုပ္ယူလို႔ ရတယ္။ ဒါကို မိသားစုကပါ နားလည္ၿပီး အားေပးဖို႔ လိုတယ္။
စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါဟာ တျခား ခႏၶာကိုယ္ ေရာဂါေတြလိုပဲ “ေရာဂါ” ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးကုရပါမယ္။ ေပ်ာက္လည္း ေပ်ာက္ပါတယ္။ ကုတတ္ဖို႔ေတာ႔ လိုတာေပါ႔။ တရားထိုင္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါက ေရရွည္ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ပိုအသံုးတည္႔ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ အရမ္းက်ေနတဲ႔ (ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ျပေနတဲ႔) အခ်ိန္မွာ သိပ္အားကိုးလို႔ မရပါဘူး။ ဆက္ေတာ႔ လုပ္ၾကည္႔ေပါ႔။ စိတ္အာရံုစိုက္လို႔ မရေတာ႔ ဘာမွေတာ႔ သိပ္ထိေရာက္မယ္ မထင္ဘူး။ ဒါကို ပို စိတ္ညစ္သြားႏိုင္တယ္။ သတိထားပါ။
အခ်ဳပ္ကေတာ႔ စိတ္ဆရာ၀န္နဲ႔ သြားျပပါ။ ေဆးေသာက္ဖို႔ လိုမယ္။ ကၽြန္မ ေရးထားတဲ႔ Depressive Disorder တို႔၊ စိတ္ဆရာ၀န္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုျခင္းတို႔ကို ဖတ္ၾကည္႔ပါ။ အဆင္ေျပပါေစ။