ေသျခင္းတရားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ျခင္း

Norman သည္ အသက္ ၇၄ ႏွစ္ ရိွျပီး ၾကမ္းတမ္းေသာ ဘ၀ကို ျဖစ္သန္းခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူ ဆိပ္ကမ္းတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တုန္းက သူ႕ဘ၀ဟာ အျမဲတမ္း အထီးက်န္ဆန္ခဲ့ျပီး အရက္ဘားေထာင့္ တိတ္ဆိတ္္ေသာေနရာ တစ္ေနရာတြင္ တစ္ကိုယ္တည္း ေဆးလိပ္ခဲလ်က္ ထိုင္ေနေလ့ရိွတတ္သည္။ သူသည္ အိမ္ေထာင္တစ္ခါက်ဖူးျပီး ထိုအိမ္ေထာင္နဲ႕ ကဲြသြားသည္မွာလည္း ၾကာျပီျဖစ္သည္။ သူ႕ထံတြင္ သားသမီးလည္း မရိွဘဲ အမ်ိဳးဆိုလို႕ Adelaide (Australia) တြင္ ေနထိုင္ေသာ Frank ဆိုသည့္ အစ္ကို တစ္ေယာက္သာ ရိွသည္။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ Norman ၏ အေၾကာင္းကို Frank ေျပာျပ၍ သာကၽြန္ေတာ္သိရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ Norman ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရေသာအခ်ိန္၌ Norman သည္ ဘ၀တစ္ပါးသို႕ ကူးေျပာင္းသြားျပီ ျဖစ္ပါသည္။

အခ်ိန္က ညေန ၇ နာရီခန္႕၊ ရက္စဲြကေတာ့ သိပ္ျပီးမၾကာေသးခင္ ကာလကေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အေရးေပၚလူနာ႒ာနတြင္ တာ၀န္က်ေနတုန္း အေရးေပၚ ဖုန္းလိုင္းမွ အသည္းအသန္ လူနာတစ္ေယာက္ကို တင္ေဆာင္ထားေသာ လူနာတင္ကားတစ္စီးသည္ ေဆးရုံဆီသို႕ ဦးတည္လာေနေၾကာင္း ဖုန္း၀င္ လာေလသည္။ လူနာ အေၾကာင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ “အသက္ ၇၄ ႏွစ္ရိွေသာ အဆုတ္ကင္ဆာ ေ၀ဒနာသည္ အမ်ိဳးသားလူနာတစ္ဦး သတိလစ္လ်က္ရိွျပီး အသက္ထြက္လုဆဲဆဲ၊ ေနာက္ထပ္ ေလးမိနစ္ ခန္႕ တြင္ ္ေရာက္မည္” ဟူ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေဆးအဖဲြ႕မွ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ျပီး လူနာအလာကို ေစာင့္ေနခိုက္ ကၽြန္ေတာ္က အနားတြင္ရိွေသာ ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အား အဆိုပါ လူနာကဲ့သို႕ အသက္ၾကီးျပီး အဆုတ္ကင္ဆာရိွေသာ လူတစ္ေယာက္တြင္ သတိလစ္သြားႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စာေမးလ်က္ရိွပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူ႕အား ကၽြန္ေတာ္က ေျပာျပပါသည္။ အဆုတ္ထဲတြင္ ေသြးမ်ား ခဲသြားလို႕လား (pulmonary embolus)၊ ဒါမွမဟုတ္ ခုခံအားစနစ္မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ေရာဂါပိုးေတြ၀င္ကာ ေသြးဆိပ္သင့္ျခင္းလား(septicemia)၊ ဦးေႏွာက္ထဲကို ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ျပံ႕ႏွံ႕ သြားရာမွ ဦးေႏွာက္အတြင္း ေသြးယိုစီးျခင္းလား၊ အဆုတ္က ေကာင္းစြာ အလုပ္မလုပ္ေတာ့သျဖင့္ ကာဗြန္ဆိုင္ေအာက္ဆိုက္ အဆိပ္သင့္ျခင္းလား(type 2 Respiratory Failure)၊ အစရိွသည့္ လားေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ကုသေပး၍ ရေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ကုသေပးမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဆိုပါေဆးေက်ာင္းသားအတြက္မူ ယခု case သည္ သူ႕အား လူ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို မည္ကဲ့သို႕ ကယ္တင္ရမည္ကို သင္ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူနာေသဆံုးျခင္းကို ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မည္ကဲ့သို႕ စီမံခန္႕ခဲြရမည္ကိုသာ ျဖစ္ပါသည္။ Norman ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ပိန္ခ်ံဳးခ်ိနဲ႕ေနေသာ သူ၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္ ျဖစ္ေနေသာ သူ၏ အသက္ရွဳပံုကို ၾကည့္ရွဳျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လုပ္ေပးႏို္င္တာ သိပ္မက်န္ေတာ့ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ Norman သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဆးရံုတြင္ တက္ေရာက္ကုသဖူးသူ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေကာင္းဆံုး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ကုသေပးလ်က္ရိွျပီး အနီးအနားတြင္ ရိွေသာ ေဆးရံုမ်ားကို ဖံုးဆက္ကာ Norman ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားကို ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ Adelaide တြင္ ေနထိုင္ေသာ Norman ၏အစ္ကိုျဖစ္သူ Frank အား အဆက္အသြယ္ ရပါသည္။ Frank ေျပာျပသည္မွာကား Norman သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ့ဲျခင္းေၾကာင့္ အဆုတ္ေရာဂါရခဲ့ကာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ႏွစ္ခန္႕ က အဆုတ္ကင္ဆာအတြက္ ခဲြစိတ္ကုသမႈခံယူခဲ့ျပီး Chemo ေဆးသြင္းကုသမႈကို ဆက္လက္ ခံယူခဲ့ပါသည္။ Norman သည္ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ အမွီအခို ကင္းမဲ့စြာေနထိုင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး လြန္ခဲ့ေသာ ၆ လခန္႕က အဆုတ္ေရာင္ နမိုးနီးယားေရာဂါျဖစ္ပြားရာမွ ကင္ဆာေရာဂါျပန္လည္ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္သူသည္ သူ႕ဘ၀၏ ေန၀င္ခ်ိန္သို႕ ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသြားျပီျဖစ္ပါသည္။

Frank မွ ဆက္လက္ ေျပာျပသည္မွာကား Norman သည္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္သို႕ေရာက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းကို သိေသာ္လည္း သူရဲေကာင္းဆန္ေသာ ကယ္တင္မႈမ်ိဳးကို အလုိမရိွေတာ့ေပ။ Norman ေနာက္ဆံုး ေဆးရံုတက္ခဲ့စဥ္က ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားကို Fax ၀င္လာေလသည္။ Fax ထဲတြင္ Norman ၏ ေရာဂါ အေျခအေနႏွင့္ မည္မွ်ဆိုး၀ါးေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ကုသမႈသည္ အသက္ကယ္တင္ေရးမွ သည္ ေ၀ဒနာသက္သာေရးဆီသို႕ ဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းလိုက္ရပါသည္။ သို႕မွသာ သူသည္ ဂုဏ္သိကၡာရိွရိွ ႏွင့္ သက္ေတာင့္သက္သာ ဘ၀ကူးႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

Norman သည္ ဘာသာတရား ကိုင္းရွိင္းေသာ ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္တစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး (priest) တစ္ပါးကို ပင့္ေဆာင္ျပီး တရားရြတ္ ဆိုေစပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဆိုပါ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အနားတြင္ပါေသာ မိသားစုသည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ တရားရြတ္ဆိုမႈမ်ားမွတဆင့္ စိတ္ေျဖၾကရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ Norman သည္ သတိလစ္ေနျပီး အနီးကပ္ဆံုးမိသားစု၀င္ Frank မွာလည္း တျခားျပည္နယ္တစ္ခုတြင္ ေရာက္ေနေလသည္။ အေရးေပၚလူနာခန္းထဲတြင္ အျခားလူနာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကုသေပးေနတုန္း အဆိုပါ ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ တည္ျငိမ္ေအးေဆးေသာ တရားရြတ္ဆိုသံကို ၾကားေနရပါသည္။ ဤ အျခင္းအရာသည္ကား Norman ရယ္၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးရယ္ ႏွင့္ ဘုရားသခင္တို႕ ၾကားထဲတြင္ ျဖစ္ပြားေနျခင္းသာျဖစ္ေတာ့သည္။

ေခတၱမွ်ၾကာျပီးေနာက္ Norman ကို အေရးေပၚအခန္း၏ေဘးတြင္ရိွေသာ တိတ္ဆိတ္သည့္ အခန္းတစ္ခန္းထဲသို႕ ေရႊ႕ထားလိုက္ပါသည္။ သူ႕ထံတြင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ရိွသည့္ပံုမရဘဲ သူသည္ လံုး၀သတိလစ္လ်က္ရိွျပီး နာက်င္သည့္ေ၀ဒနာလည္း ခံစားရသည့္ပံု မရိွေပ။ အဆိုပါအျဖစ္အပ်က္တို႕သည္ သူမေသဆံုးမီ တစ္နာရီခန္႕အလိုတြင္ ျဖစ္ပြားေနျခင္းျဖစ္ျပီး အခ်ိန္ကား ကုန္ဆံုးရန္ၾကာလြန္းလွသည္ဟု ထင္ရပါသည္။ ထိုညသည္ အေရးေပၚ႒ာန၌ အလုပ္ရွဳပ္ေသာ္လည္း Norman ၏ ကုတင္သို႕ မိနစ္ အနည္းငယ္ၾကာတိုင္း ကၽြန္ေတာ္သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳခဲ့မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုကဲ့သို႕ အထီးက်န္ဆန္လွေသာ ေသဆံုးရျခင္းမ်ိဳးကို တစ္ခါမွ မၾကံဳေတြ႕ခဲ့ဘူးပါ။

လူတို႕သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခိုက္ ေသဆံုးရေသာအခါမ်ိဳးတြင္ တစ္ဦးတည္း ေသဆံုးေလ့ရိွပါသည္။ ေဆးရုံအေရးေပၚ႒ာနတြင္ ေသဆံုးၾကရေသာ လူနာမ်ားမွာ အသက္ကယ္ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းမ်ား (Resuscitation) လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း ေသဆံုးရေလ့ရိွေသာ္လည္း Norman အတြက္မူ ေနာက္ဆံုး အေဖာ္မွာ ကၽြန္ေတာ ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ရိွပါသည္။ Norman ၏ ေနာက္ဆံုးမိနစ္မ်ားအေၾကာင္းကို ျပန္လည ္ေျပာျပေသာအခါ Frank က ကၽြန္ေတာ့္အား အလြန္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ အသုဘ ကိစၥမ်ားကို တိုင္ပင္ေဆးေႏြးခဲ့ၾကျပီး ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ အသုဘကိစၥမ်ားကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ လူမႈေရးလုပ္သားတစ္ဦး ႏွင့္ မိတ္ဆက္ ေပးလုိက္ပါသည္။

ေသျခင္းတရားဆိုသည္မွာ အေရးေပၚ႒ာနတြင္ အဆန္းတၾကယ္ကိစၥမဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္၏ အေရးပါေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ လူနာမ်ားကို ေရာဂါရွာေဖြကုသ အသက္ကယ္တင္ရန္ အတြက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားခဲ့ရသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မကယ္တင္ႏိုင္ေသာ လူနာတို႕၏ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳးမိ္တ္ေဆြမ်ားကို ကူညီေပးရန္အတြက္လည္း သက္ဆိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားရိွရန္အတြက္ လိုအပ္ပါသည္။ စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ Norman ေသဆံုးသြားျခင္းဟာ အေသေကာင္းတစ္ခုပါ။ သူ၏ ေ၀ဒနာမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္သြားျခင္းျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူ၏ တည္ျငိမ္ေအးေဆးမႈသည္ အမွတ္ရစရာအျဖစ္ က်န္ခဲ့ပါသည္။

ေသျခင္းဆိုသည္ကား တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲေရာက္လာတတ္သလို တရားမွ်တမႈလည္း မရိွတတ္ပါ။ တစ္ခါတုန္းက ဇနီးသည္ ေသဆံုးသြားေသာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္း ပက္လက္ ျဖစ္ေနေသာ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္သည္ သူ၏ကေလးငယ္မ်ားအား သူတို႕အေမဆံုးပါးသြားေၾကာင္းကို ေျပာျပရန္အတြက္ ညတြင္းျခင္းႏိႈး၍ ေျပာရမည္လား၊ သို႕မဟုတ္ ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ကို ေရာက္မွ ေျပာရမည္လား ဟ၍ူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးဖူးပါသည္။ တစ္ခါတုန္းကလည္း စက္ရုံမေတာ္တစ္ဆျဖစ္ရာမွ ေသဆံုးသြားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ မိသားစုအား အဆိုပါ အမ်ိဳးသားေသဆံုးေၾကာင္းကို ေျပာျပရာမွ ထိုသတင္းကို ၾကားၾကားျခင္း ေအာ့အန္ၾကသည္ကို လည္း ၾကံဳေတြ႕ဖူးပါသည္။ တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့လည္း မိသားစု၀င္မ်ား ေသဆံုးသြားေသာအခါ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ အေရးေပၚ႒ာနရိွ မဆူညံရဟူ ေရးထားေသာ နံရံကို ထုၾကကန္ၾက ျပဳလုပ္ၾကသည္ကို လည္း ေတြ႕ၾကံဳဖူးပါသည္။

အေရးေပၚ႒ာနရိွ ၀န္ထမ္းမ်ားအားလံုးသည္ ေသျခင္းတရားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕အလုပ္၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ ခံယူထားၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေသဆံုးမႈမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေပၚတြင္ သိသိသာသာ ပိုမိုသက္ေရာက္သည္မ်ားလည္း ရိွပါသည္။ ဥပမာ။ ။ ရုတ္တရက္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေသဆံုးမႈ၊ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္မ်ား ေသဆံုးမႈ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သူမ်ား ေသဆံုးၾကေသာ အခါမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ ပိုပိုသာသာ ခံစားရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ မိတ္ေဆြေတြ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က ျပန္လည္ ေျဖသိမ့္ေပးရတာေတြလည္း ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ ထိုသို႕အခါမ်ိဳးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေကာ ဘာလုပ္သနည္း။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ျပန္ျပီး အိမ္တြင္ရိွေသာ ဇနီးသည္ ႏွင့္ သားသမီးတို႕ကို အရင္ကထက္ ပိုမိုဖက္ထားမိခဲ့သည္။ ဤသည္ကား ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေျဖနည္းပင္။

ေသျခင္းတရားဆိုသည္ကား ေရွာင္လႊဲလို႕မရႏိုင္သည့္ ဘ၀၏ အစိတ္အပုိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္ကား အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ လက္ခံႏိုင္ဖို႕ သင္ယူရမည္ျဖစ္ျပီး က်န္ရစ္သူမိသားစုမ်ားကို နားလည္မႈျဖင့္ အေကာင္းဆံုး ကူညီေပးရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လူနာသည္ မည္သို႕ေသာ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ခံစားရျပီး မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားရသည္ကို မိသားစု၀င္မ်ား ေျဖသာေစရန္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကိဳးစားကာ ရွင္းျပေပးပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ခ်စ္ၾကည္ႏူးစရာ ဇာတ္လမ္းေလးေတြ နားဆင္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း သူတို႕ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္ ထပ္တူထပ္မွ် က်ခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေပးဆပ္ႏိုင္တာေတြကေတာ့ tissue စကၠဴေလးေတြ၊ အစာေျပစားစရာ တို႕ႏွင့္ အတူ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္တို႕ ျဖစ္ၾကပါသည္။ လုိအပ္လာတဲ့အခါမွာလည္း အသုဘကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အၾကံဥာဏ္နဲ႕ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေျပာျပေပးရတာေတြလည္း ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း မႈခင္းဆရာ၀န္ထံ လူနာလႊဲရန္အတြက္ စီစဥ္ေပးရပါတယ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ Norman ၏ အခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနမိသည္။ တစ္ခန္းလည္း တိတ္ဆိတ္လ်က္ရိွျပီး သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ကား ခ်ိဳင္၀င္လ်က္။ သူ၏ အသားအေရတို႕သည္လည္း ျဖဴစြတ္ေနကာ ေအးစက္ေနေလသည္။ ေသြးခုန္ႏႈန္း မရိွေတာ့ပါ။ အသက္လည္း မရွဴေတာ့။ သူငယ္အိမ္သည္ က်ယ္လ်က္ရိွျပီး လွဳပ္ရွားမႈ မရိွေတာ့ေပ။

လူနာေသဆံုးခ်ိန္ - ၈ နာရီ ၁၅ မိနစ္

Reader's Digest June 09 issue တြင္ပါ၀င္ေသာ Dr. Tim Green ေရးသားသည့္ Witness to the Inevitable ေဆာင္းပါးကို တိုက္ရိုက္ဘာသာ ျပန္ဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။

Dr. Tim Green သည္ Australia ႏိုင္ငံ Sydney ျမိဳ႕ရိွ Royal Prince Alfred ေဆးရံု၏ အေရးေပၚလူနာ႒ာန၏ ဒါရိုက္တာ ျဖစ္ပါသည္။

Dedicated to doctors and nurses who worked together with me when I worked at North Okkalapa General Hospital and Thingagyun Sanpya General Hospital

Related Posts :