အသက္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္မွ ဖတ္ပါ (၄)

Masturbation (မာစတာေဘးရွင္း) လုပ္တယ္ဆိုတာ ပံုမွန္ (ေနာ္မယ္လ္) အေလ့အထတခု ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္ ျငင္းဘို႔ သိပ္ခက္ပါတယ္။ (အက္ပ္-ေနာ္မယ္) ဆိုတာက ျဖစ္ေနၾက၊ လုပ္ေနၾက မဟုတ္တာကို ေခၚေလ့ရွိလို႔ပါ။ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား လုပ္ၾကသလဲဆိုတာကို သုေတသန လုပ္တာေတြ ၾကည့္ရင္ သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ေယာက္်ား ၉၅%၊ မိန္းမ ၆၅% လို႔ ဖတ္ရတယ္။

ေယာက္်ားေလးျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ အရြယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက လိင္စိတ္ဆိုတာ ပါေနၾကျပီးသား ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္၀န္ ရက္သတၲပါတ္ ၂၀ ဆိုရင္ အထဲက သေႏၶသားမွာ မိန္းမကိုယ္ ႏွဳတ္ခမ္းသားအၾကီး Labia ကို ေတြ႔ရင္ မိန္းကေလး ျဖစ္တယ္လို႔ (အာလ္ထြာေဆာင္း)နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း သိရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၂ ပါတ္ကတည္းက အထီး-အမ ခြဲျခား ျဖစ္ေနပါျပီ။ ဗိုက္ထဲမွာကတည္းက Estrogen နဲ႔ Progesterone ဆိုတဲ့ လိင္-ေဟာ္မုန္းေတြကို မေအရဲ႕ အခ်င္း ကေနရတယ္။ အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္မွာ စိတ္လႈတ္ရွားမႈ၊ ေလ့လာမႈနဲ႔ မွတ္သားမႈ emotions, learning, and memory ေတြက ဦးေႏွာက္မွာကို ထူးျခားလာပါတယ္။

ကေလးေတြ လိင္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အသိေတြ ထူးလာလာတာက Puberty အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္ထက္ ေစာတယ္။ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဟာ္မုန္းေတြ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္မလုပ္ေသးခင္ကတည္းက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ အနည္းနဲ႔အမ်ား၊ ဒီအသိစိတ္ေတြ၊ အသိအျမင္ေတြက တေန႔ထက္ တေန႔၊ တိုးပြါး ရယူေနၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ လူၾကီးမိဘေတြကေန “သား ညစ္ပတ္တာေတြ မေျပာရဘူး။” “သမီး ထိုင္ရင္ မိန္းကေလးလိုထိုင္။” စသျဖင့္ ဆိုဆံုးမၾကတယ္။ အဲဒီကတည္းက ကေလးေတြဟာ “ဒါမ်ိဳးေတြက မလုပ္ရမဲ့ဟာေတြ၊” “သူမ်ားမျမင္ေအာင္၊ မၾကားေအာင္၊ သိုသိပ္ရမဲ့ အရာေတြ၊” လို႔ ခြဲျခား သတ္မွတ္ လာၾကတယ္။

မိန္းကေလးနဲ႔ ေယာက္်ားေလး ကြာပါတယ္။ (ဂ်န္ဒါ-အီကြယ္လ္တီ) နဲ႔ မဆိုင္ဘူးေနာ္။ သူမ်ား လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းကို အသာထားျပီး ဗမာစာနဲ႔ ေရးေနတာမို႔ ဗမာ့လူမႈဘ၀အတြက္ ပမာထားေရးပါမယ္။ သမီးငယ္ေလးေတြကို အ၀တ္အစား လဲတာ၊ ေရခ်ိဳးေပးတာကအစ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ မတူဘဲ၊ ထူးျပီး ဂရုတစိုက္ တယုတယ လုပ္ေပးၾကရပါတယ္။ အရြယ္ ရလာတာနဲ႔ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္။ ရရလာတဲ့ အသိညာေတြထဲမွာ လိင္ပညာကို ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာေတြ ဆီကရတာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ရသမွ် ဒီဘာသာရပ္ကို သိုသိပ္ရမဲ့ အရာေတြဆိုတဲ့ (ကက္တေဂၚရီ)ထဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္။

(မာစတာေဘးရွင္း) ဆိုတာ “က်ား” ျဖစ္ျဖစ္၊ “မ” ျဖစ္ျဖစ္၊ တေယာက္ထဲနဲ႔ လိင္ဆႏၵအရ သာယာမႈ ရွာတာပါ။ အမွန္က တေယာက္ထဲ မဟုတ္တာ၊ “က်ား” ေရာ၊ “မ” ပါ ႏွစ္ေယာက္ပါျပီး၊ လိင္အဂၤါခ်င္း မထိစပ္ဘဲနဲ႔ အဲလိုလုပ္တာလဲ အၾကံဳး၀င္ပါတယ္။ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾကတာကေတာ့ လုပ္သင့္၊ မသင့္၊ အၾကိမ္မ်ားသင့္၊ မမ်ားသင့္။ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လား၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရးအထိ ဆြဲစဥ္းစားၾကတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

က်န္းမာေရးအရ ေစာေစာကေရးခဲ့သလို (ေနာ္မယ္လ္)ပါ။ အၾကိမ္မ်ားလို႔လဲ ေရာဂါရတဲ့အထိ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သိတဲ့အတိုင္း လိင္စိတ္ဟာ ေက်နပ္၊ အားရ၊ ျပီးစီးတဲ့အထိ ေရာက္သြားရင္ အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားသလို၊ ေျခကုန္ လက္ပန္းက် သြားတယ္။ (အင္နာဂ်ီ) အေတာ္ ကုန္သြားတာပါ။ ဘယ္ေလာက္လဲလို႔ အတိအက်တြက္ျပလို႔ မမွန္ႏိုင္ဘူး။ အလိုဆႏၵ ျပည့္၀တာက တခါနဲ႔ တခါ အေျပာ့-အျပင္း မတူဘူး မဟုတ္လား။

Biochemistry of the orgasm အရ အဲဒီအခါမွာ ေယာက္်ားမ်ားဟာ ဦးေႏွာက္ကေန ဓါတ္ပစၥည္းေတြ တေလွၾကီး ထုတ္လိုက္ပါသတဲ့။ Norepinephrine, Serotonin, Oxytocin, Vasopressin, Nitric oxide, and Prolactin ေတြ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဟာ္မုန္းက အေရးပါတယ္။ Prolactin နဲေနရင္ ေနာက္တၾကိမ္ စိတ္ဆႏၵ ျပန္လာတာ ျမန္တယ္။ အိပ္ေနခ်ိန္မွာ နဲနဲရွိတာ ေတြ႔တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေယာက္်ားမ်ားဟာ ကိစၥျပီးတာနဲ႔ အိပ္ခ်င္လာၾကတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ (မာစတာေဘးရွင္း) လုပ္လို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ေယာက္်ားမ်ား သုတ္လႊတ္ရင္ အားအင္ အေတာ္ ကုန္ခမ္းေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ “အားယုတ္ေစတယ္” လို႔ေတာ့ ေကာက္ခ်က္ မခ်သင့္ဘူး။ အိပ္စက္ျပီးတာနဲ႔ ျပန္အား ျပည့္လာတာဘဲ။ မနက္ အိပ္ရာထခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီစိတ္အား ပိုမ်ားၾကတယ္ မဟုတ္လား။

(မာစတာေဘးရွင္း) ကို လူမႈေရးေဒါင့္က အကဲျဖတ္သူေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ တူမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ မတူလို႔ သူမွားတယ္ ေျပာတာလဲ မမွန္ႏိုင္ဘူး။ ဘာသာေရးေဒါင့္က ေျပာၾကတာလဲ တမ်ိဳးနဲ႔တမ်ိဳး တူမွာ မဟုတ္ပါ။ ဇတ္ထဲမွာ ရေသ့ၾကီး၊ သမင္မ၊ ေမဓါ၀ီ၊ ဆိုတာရွိတယ္။ သုတ္က တမင္ထြက္ေအာင္ မလုပ္တာေတာင္မွ အလိုလို ထြက္တတ္တာမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ လူပ်ိဳျဖစ္စ ေယာက္်ားေလးေတြမွာ ပိုျဖစ္ပါတယ္။ (ေနာ္မယ္လ္)ပါ။ အသက္ၾကီးသူေတြမွာလဲ အိပ္မက္ျပီး၊ သုတ္လႊတ္မိတာ ျဖစ္တာပါဘဲ။ အျဖစ္ မမ်ားခ်င္ရင္ စိတ္ကိုႏိုးဆြေစတာေတြ နည္းပါေစ။

ေဆးပညာအရ လိင္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာတာက ပံုမွန္ပါ။ စိတ္ျပင္းထံတာကို ေျဖေဖ်ာက္ဘို႔ နည္းတနည္းက (ဆိုလို- မာစတာေဘးရွင္း) ျဖစ္တယ္။ တဖက္လွည့္နဲ႔ ေျပာရရင္ ေ၀ဒနာကုိ ကုစားရာ ေရာက္ပါတယ္။ တမင္တကာ မမ်ား မ်ားေအာင္ လုပ္တာေတာ့ ဆင္ျခင္သင့္တယ္။

ဆရာ၀န္ေတြကေန စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာေတာ့ ေျပာၾကဘို႔ သင့္တယ္။ တကယ္လို႔ (မာစတာေဘးရွင္း) လုပ္အျပီး၊ သူမ်ားေတြက မလုပ္သင့္ဘူး၊ ဘာညာ၊ ေျပာတာ ၾကားဘူးထားလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ “အျပစ္လုပ္မိေလျခင္း” လို႔ Guilty conscious ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါ မျဖစ္သင့္ဘူး။ တခ်ိဳ႕ေဆြးေႏြးသူေတြက “ငယ္တံုးေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ၾကီးရင္ ခါးကုန္းမယ္၊ စိတ္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္မယ္၊ မ်က္စိကန္းမယ္၊ လက္ဖ၀ါးမွာ အေမႊးေပါက္မယ္။” ဆိုျပီး ေရးတာ ေတြ႔ရတယ္။ လံုး၀ မွားပါတယ္။

အေကာင္းဖက္ကေန ေရးသူမ်ားလဲရွိတယ္။ ၾကြက္သားနာတာ သက္သာေစတယ္။ (အင္ျမဴး)စနစ္ကို ႏိုးဆြးေပးတယ္။ (ေဟာ္မုန္း) စနစ္ကို တိုးတက္ေစတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္တာကို ကုစားတယ္။ အိပ္ေနရင္း သုတ္လႊတ္တာ မျဖစ္ေစႏိုင္ဘူး။ Pubococcygeal ၾကြက္သား ေလ့က်င္ခန္းလုပ္တာျဖစ္လို႔ က်ားအဂၤါကို သန္မာေစတယ္။ Stress စိတ္တင္းအားေတြ ေလ်ာ့ခ်ေပးရာ ေရာက္တယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တံုးက Cancer Council Victoria in Melbourne ကေန ေယာက္်ား ၁၀၇၉ ကုိ သုေတသန လုပ္ေတာ့ (ပေရာစတိတ္-ကင္ဆာ) ကိုေတာင္ ကာကြယ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဲလို တေယာက္ထဲနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ စိတ္ေျဖေဖ်ာက္တာဟာ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ဥပေဒေတြက တားျမစ္တာေတြကို ေဖါက္ဖ်က္ခ်က္တာ မဟုတ္လို႔ အျပစ္ကင္းတယ္ ထင္ပါတယ္။ Fun ဆိုျပီး၊ ကဲတာေတြကေတာ့ အျပစ္မလြတ္ပါ။

အိမ္ေထာင္ရက္သား က်ျပီး၊ ကြဲသြားလို႔၊ တေယာက္က ဆံုးပါးသြားလို႔၊ ကံစီမံတာနဲ႔ မုဆိုးဘို၊ မုဆိုးမ၊ တခုလပ္ေတြ ျဖစ္လာရင္ အမ်ားအားျဖင့္ ျပန္ျပီး အိမ္ေထာင္မျပဳသ၍ ဒီစိတ္မ်ိဳး ေျဖေဖ်ာက္တာ အနည္းနဲ႔ အမ်ား လိုတတ္ပါတယ္။ နည္းလမ္းကေတာ့ (မာစတာေဘးရွင္း)ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါး လိုက္စားတယ္လို႔ အလြယ္ေျပာေလ့ရွိတဲ့ နည္းမ်ိဳးက သိတဲ့အတိုင္း ခုေခတ္မွာ ကူးစက္ေရာဂါေတြက (ဆစ္ဖလစ္) ေခတ္ထက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွတယ္။ (မာစတာေဘးရွင္း) ေၾကာင့္ STDs/STIs မရပါ။ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ Toy ဆိုတာေတြ သြားသံုးရင္ သန္႔ဘို႔ေတာ့ လိုမယ္။

အဲလို လုပ္ျပီးရင္ အားအင္ကုန္သြားတာက ပံုမွန္လိင္ဆက္ဆံအျပီး အားကုန္တာနဲ႔ မထူးလွပါ။ ျပိဳင္ပြဲေရာက္ရင္ အားကစားသမားေတြ အေဖၚနဲ႔အတူ မေနရတဲ့ စည္းကမ္းထားသလိုမ်ိဳး အတူလိုက္နာရမွာေပါ့။ ဒါေတာင္ ဒီလိုေရွာင္ဘို႔ မလိုပါဘူး ဆိုသူေတြကလဲ မနည္းတာ ေတြ႔ရတယ္။ ပိုတိက်တာကေတာ့ လိင္ဆက္ဆံျပီးရင္ Testosterone ပိုမ်ားလာလို႔ ပိုျပီး aggressive ျဖစ္တယ္လို႔ ၁၉၉၉ မွာ အီတလီ သုေတသီေတြက ဆိုခဲ့ပါတယ္။

မိန္းကေလးေတြမွာလဲ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိတာပါဘဲ။ ဒါလဲ (အက္ဘ္-ေနာ္မယ္လ္) မဟုတ္ပါ။ သူတို႔က ေယာက္်ားေလး ေတြထက္ သဘာ၀အရ စိတ္ကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္စြမ္း ၾကီးတယ္။ သိုသိပ္မႈ ပိုအားေကာင္းၾကတယ္။ ဒီအေလ့အထ နည္းပါး ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ၾကားေတာင္ မၾကားဘူးဘူး။ အေကာင္းျမင္သူေတြကေတာ့ ေျပာတယ္ ရာသီလာတံုး နာတာေတြေတာင္ သက္သာေစတယ္လို႔။

ဒါကိုဖတ္ျပီး လုပ္သာလုပ္ၾကပါလို႔ အၾကံေပးတာ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။

Dr. တင့္ေဆြ
၁-၁-၂၀၁၀