Discussion on Presumption of innocence

ျမန္မာသတင္း မီဒီယာတခ်ိဳ႕ စည္းေဘာင္ လြတ္ေနျခင္းအေပၚ ေဆြးေႏြးခ်က္

အခုခ်ိန္မွာ မွတ္ခ်က္ ၂၀၀ ေက်ာ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕ စည္းေဘာင္လြတ္ေနျခင္း
ပို႔စ္ကို 24/11/09 က ေဒါက္တာရဲမြန္ တင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္သူမွ မွတ္ခ်က္မေပးခင္ ကၽြန္မဖတ္ၿပီး ပထမဦးဆံုး အေနနဲ႔ မွတ္ခ်က္တခု ထားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မမွတ္ခ်က္ ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒါက္တာရဲမြန္ ညႊန္းထားတဲ့ လွ်ပ္တျပက္နဲ႔ 11 ဂ်ာနယ္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့ မူလသတင္းေတြကို ဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္မရေသးတာနဲ႔ ေဒါက္တာရဲမြန္ ေျပာထားတဲ့အေၾကာင္းအရာ အေပၚမွာပဲ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး သတင္းႏွစ္ပုဒ္ကို ဖတ္အၿပီးမွာေတာ့ တကယ္ျဖစ္သြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္အတြက္ ကၽြန္မမွတ္ခ်က္က ဘာမွ အေလးအနက္ မရွိျဖစ္ေနတာကို ကၽြန္မသတိထားမိပါတယ္။ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြန္မက္ေတြ အေတာ္မ်ားေနတာကို ေတြ႔ရၿပီး ကၽြန္မက Professional တေယာက္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ Professional ေတြပဲ ဦးစားေပး ေဆြးေႏြးသင့္တယ္ ယူဆလို႔ ေနာက္ပိုင္း ဆက္မေဆြးေႏြးျဖစ္ပဲ မွတ္ခ်က္ေတြ အားလံုးကိုပဲ ဖတ္ၿပီး ေဘးကေန ေလ့လာေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ေပးတဲ့ မွတ္ခ်က္ကို ေဒါက္တာရဲမြန္နဲ႔ သံတုတ္ဆိုသူ စာဖတ္သူ ႏွစ္ဦး ျပန္လည္တံု႔ျပန္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီႏွစ္ဦးရဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ အပါအ၀င္ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ဒီပို႔စ္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ပို႔စ္ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ “အကယ္၍သာ” နဲ႔ “ဘယ္သူတာ၀န္ရွိလဲ” ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာေနဦးတင္တဲ့ ပို႔စ္ႏွစ္ခုပါ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြကို ကၽြန္မ သံုးသပ္မိၿပီး ျပန္ေဆြးေႏြးဖို႔ လိုအပ္တယ္ထင္လို႔ ဒီပို႔စ္ကို တင္ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒါက္တာရဲမြန္ တင္တဲ့ မူလ ပို႔စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး “ျမန္မာ့ သတင္းမီဒီယာအခ်ိဳ႕ စည္းေဘာင္လြတ္ေနျခင္း” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို သေဘာမေတြ႔တာက လြဲလို႔ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ အားလံုးက သမာသမတ္က်တာကို ေတြ႔ရၿပီး တျခားသူေတြရဲ့ ျပန္လည္ ေဆြးေႏြးမႈကို လက္ကမ္းႀကိဳတဲ့အတြက္ ဒီပို႔စ္ကို တင္တာ ေဒါက္တာရဲမြန္မွာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ အေျဖရွာလိုတဲ့ ေစတနာ တကယ္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့ ေဒါက္တာရဲမြန္က လူနာ မိသားစုမွာ နစ္နာသြားတဲ့ အခ်က္ကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အခ်က္ ပို႔စ္ထဲမွာ ထည့္သြင္း ေဖၚျပထားျခင္း မရွိတာကို အေၾကာင္းျပဳ၍ စာဖတ္သူ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ အျမင္မွာ ေသသြားတာကိုေတာ့ နည္းနည္းေလးမွ ထည့္မတြက္ပဲ သတင္းသမားကို သြားအျပစ္တင္ေနတယ္ ဆိုၿပီး ဆရာ၀န္ေတြအေပၚ မလုိအပ္တဲ့ အထင္ျမင္လြဲမွားမႈေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ စာဖတ္သူေတြက ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ အဓိကတရားခံလို႔ စဥ္းစားသတ္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း Surgeon တေယာက္တည္းကို လြဲမွားစြာ ပံုခ်ၿပီး အျပစ္တင္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မ သိထားတဲ့ ဗဟုသုတ အရေတာ့ ဒီလိုျဖစ္သြားတဲ့ ျပႆနာမွာ Surgeon ဟာ တာ၀န္ရွိသူ တေယာက္ထဲမွာ ပါေပမယ့္ လူနာေသဆံုးတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတဲ့ အေျခအေနမွာ Surgeon က အဓိကတရားခံမဟုတ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါကို ကၽြန္မ ဘယ္သူတာ၀န္ရွိလဲ ဆိုတဲ့ေနရာကို ေရာက္မွ ဆက္ေဆြးေႏြးပါမယ္။

လွ်ပ္ျပက္နဲ႔ 11 သတင္းႏွစ္ပုဒ္ကို ေနာက္မွ ဖတ္ျဖစ္ၿပီး ဖတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မွတ္ခ်က္လာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ့ ခံစားမႈအတိုင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ေသဆံုးသြားတဲ့ ကေလးမေလးနဲ႔ မိသားစုေနရာကေန တကယ္ကို ယူက်ံဳးမရ ခံစားရပါတယ္။ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္မေရးခဲ့တဲ့ မွတ္ခ်က္ကို ႏွစ္ေယာက္ တံု႔ျပန္ခဲ့ရမွာ ေဒါက္တာရဲမြန္ရဲ့ တံု႔ျပန္ခ်က္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Perioperative Procedure နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Clinical Practice Guideline ကို အခုမၾကာေသးခင္ကမွ ဆြဲထားတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ ဒါကို ဥပေဒျပဳၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔ သက္ဆိုင္ရာ Health Care Facilities ေတြမွာ ျဖန္႔ခ်ီထားျခင္း ရွိမရွိ မသိရပါ။ အခုလတ္တေလာ ျဖန္႔ခ်ီထားၿပီးၿပီ ဆိုရင္ေတာင္မွ ယခင္က ေတာက္ေရွာက္ Guideline မရွိပဲနဲ႔ က်င့္သံုးလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေတာ့ Guideline မရွိရင္ ဆရာ၀န္ေတြက မိမိမွာ ရွိတဲ့ ရွိစုမဲ့စု Knowledge နဲ႔ Skill ကိုပဲ အားကိုးၿပီး အဆင္ေျပသလို ၾကည့္လုပ္ရတာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္လို႔ အမွားအယြင္းေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ကၽြန္မက သတင္းလိုက္ရခက္လို႔ သတင္းသမားက ရသေလာက္ကိုပဲ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့အေပၚမွာ “ဒီလို ေဖာ္ျပရင္ သတင္းဟာ မမွ်တႏိုင္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ေဒါက္တာ ရဲမြန္က မွတ္ခ်က္မွာ ျပန္ေျဖထားပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီသတင္းက သတင္းဆိုတဲ့ Fact သက္သက္ကို ေျပာထားတာ မဟုတ္ပဲ သတင္းေ၀ဖန္ခ်က္၊ သတင္းသံုးသပ္ခ်က္လိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဒါကို သတင္းသမားရဲ့ အျမင္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ သတင္းသမားက ဒီလို ျမင္တာကို မွန္တယ္လို႔ ကၽြန္မ မသတ္မွတ္သလို သတင္းကို ဒီလို ေဖၚျပတာကိုလည္း စည္းလြတ္ေဘာင္လြတ္ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ကၽြန္မ မသတ္မွတ္ဘူး။ Accident and Incident Report ေတြ ထြက္လာၿပီးမွ သတင္းေရးဖို႔ ဘယ္သတင္းသမားကမွ ေစာင့္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ရသေလာက္ အခ်က္အလက္ကိုပဲ တင္ၿပီး သံုးသပ္တာသာ ျဖစ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းသမားက သူဒီေလာက္ပဲ လိုက္လို႔ရတားတာတဲ့ အခ်က္အလက္နဲ႔ Surgeon အေပၚမွာ ျမင္တဲ့ သူျမင္သလို ေ၀ဖန္သံုးသပ္ထားတယ္၊ မတရား စြပ္စြဲထားတာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ ကၽြန္မလက္ခံတယ္။

ေနာက္တေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ကိုသံတုတ္ရဲ့႕ မွတ္ခ်က္မွာ လူနာက ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ၀န္ဆီမွာပဲ ပံုအပ္ထားတယ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မ ေျပာတဲ့အခ်က္ကို "ငယ္ႏုိင္ဆိုတဲ့ ငနဲမက အရူူးခ်ီးပန္း ေလွ်ာက္ေျပာတယ္" လို႔ ကိုသံတုတ္က ဆိုတားပါတယ္။ ကၽြန္မ ေျပာတာကို နားမလည္တာ (သို႔) နားလည္မႈ လြဲတာလည္း ျဖစ္နိုင္လို႔ Clinical Decision Making နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုသံတုတ္နဲ႔ မသိေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ပါ ကၽြန္မ နည္းနည္း ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ လူနာရဲ့ ေရာဂါကို စမ္းသပ္ Diagnosis လုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္က လူနာကို အေျခအေန အေသးစိတ္ ရွင္းျပရပါတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ အစိ္တ္အပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္တဲ့ေရာဂါဆိုရင္ ပံုေတြဘာေတြဆြဲၿပီးေတာင္ ရွင္းျပရပါတယ္။ ရွင္းျပၿပီးရင္ ကုသမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွိသမွ် Options အကုန္လံုးနဲ႔ ကုသရင္ ရလာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေရာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးကိုပါ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြႏွင့္ တြက္ျပရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက်ေတာ့ က်န္းမာေရးကို အစိုးရက တာ၀န္မယူေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရးပါ ပါရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကို ရွင္းျပၿပီးလို႔ လူနာက နားလည္ၿပီဆိုမွ ဘယ္ Option ကို ေရြးၿပီး ကုမယ္ဆိုတာ လူနာက ဆံုးျဖတ္ရပါတယ္။ ဆရာ၀န္က ဆံုးျဖတ္လို႔မရဘူး။ လူနာမွာ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ ကုသမႈကို ျငင္းပယ္ပိုင္ခြင့္ ကုသရာမွာ မတရားဘူးထင္ရင္ Complaint တက္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္အ၀ ရွိရပါတယ္။ လူနာက အဲဒါကို နားလည္းလည္ၿပီ လက္လည္း လက္ခံၿပီဆိုမွ Consent Form မွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီး ကုသမႈကို ခံယူရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ဆရာ၀န္ကလည္း ဒီေလာက္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပတာ မရွိသလို ဆံုးျဖတ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ဆရာ၀န္ဘာပဲေမးေမး “ဆရာေရ ဆရာ့ကိုပဲ အားကိုးပါတယ္ ဆရာ့သေဘာပါပဲ” ဆိုတာပဲ လူနာအေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မမွတ္ခ်က္ထဲမွာ ဆိုလိုတဲ့ “ပံုအပ္တယ္” ဆိုတာ ဒါကိုအတိုခ်ဳပ္လုပ္ၿပီး ေျပာလုိက္လို႔ ကိုသံတုတ္ နားမလည္ ျဖစ္သြားတယ္ ထင္တယ္။ မရွင္းရင္ ကၽြန္မကို ထပ္ေမးပါ ထပ္ရွင္းျပလုိ႔ရပါတယ္။ အရူးခ်ီးပန္းဆိုတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္ကို အတိအက် မသိေပမဲ့ အဲဒါ ကၽြန္မက မေကာင္းတာ တခုခုကို ေျပာလိုက္တယ္လို႔ ဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ခုနက ရွင္းျပခဲ့တဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ကၽြန္မ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကို အရူးခ်ီးပန္း စကားလို႔ ဆက္ၿပီး သတ္မွတ္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။

ေနာက္တခုက ေဒါက္တာေနဦးတင္ထားတဲ့ အကယ္၍ တျခားႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ရင္ ဘယ္လို အေရးယူမလဲဆိုတာကို ဥပမာေပးထားတဲ့ပို႔စ္ကို နည္းနည္းေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ေဒါက္တာေနဦး ဥပမာေပးတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ အခုျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့အေၾကာင္းအရာ ႏွစ္ခု လူနာေသသြားတာကလြဲလို႔ က်န္တာ ဘာမွမတူတဲ့အတြက္ ေပးသင့္ေပးထိုက္တဲ့၊ လံုေလာက္တဲ့ ဥပမာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ ၾသစေၾကးလ်ားက က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈက UK နဲ႔ သိပ္မကြာလို႔လည္း ကၽြန္မက ေျပာႏုိင္တာ ျဖစ္တယ္။ ဟိုမွာျဖစ္သြားတာ လူနာနဲ႔ ပတ္သက္္ၿပီး အဆက္မျပတ္ Team member အခ်င္းခ်င္း Case Review ေတြ လုပ္တာ ေဖၚျပထားတယ္။ လူနာ အသက္ဆံုးရႈံုးသြားေပမဲ့ Health Care Team က လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ ျဖစ္သြားတာမဟုတ္ပဲ ဂရုတစိုက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေပးလ်က္နဲ႔ ဆံုးရႈံုးသြားတဲ့အတြက္ ဘယ္က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းကိုမွ အေရးယူလို႔ မရပါဘူး။ ေဒါက္တာေနဦးက အဂၤလန္မွာ လက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္ရင္ အဂၤလန္မွာ Health Care Law အတိအက်ရွိၿပီး မတူတဲ့ Care ေတြ အားလံုးအတြက္ Clinical Practice Guidelines ေတြ ရွိတာ၊ ေဆးရံုတိုင္းမွာ Hospital Procedure Manual ေတြ Ward တိုင္းမွာ ထားရွိတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို အတိအက် လိုက္နာၿပီး လုပ္လ်က္နဲ႔ တိမ္းပါးခၽြတ္ေခ်ာ္သြားတာဟာ တြက္ထားတဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းထဲက ပါသြားတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူရမွာ ျဖစ္တယ္။

ဒီမွာက်ေတာ့ ဒီလို စနစ္တက် မက်င့္သံုးတဲ့အျပင္ မူရင္းသတင္းမွာပါတဲ့ လူနာမိခင္ အေျပာအရ Post –operative Care မွာ Pain Management ကိုေတာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး မဟုတ္လား။ Pre-Operative မွာ မွားသြားတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ Post-Operative ကာလမွာ ျပန္ Diagnosis လုပ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ကာ ျပန္ကုလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ေဒါက္တာ ေနဦးေပးတဲ့ အဂၤလန္က ဥပမာနဲ႔ အခုျဖစ္သြားတဲ့ ျပႆနာမွာ က်င့္သံုးပံုခ်င္း လံုး၀မတူတဲ့အတြက္ အဂၤလန္မွာ ဒီလိုျဖစ္သြားတာ အေရးယူလို႔ မရတဲ့အတြက္ ဒီမွာလည္း အေရးယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္သလို ပံုစံမ်ိဳး Perioperative Procedure ကို နားမလည္တဲ့ စာဖတ္သူေတြကို Message ေပးသလို ျဖစ္ေနလို႔ ေဆြးေႏြးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ျဖစ္သြားတာဟာ ဂရုစိုက္မႈ နည္းလို႔ ျဖစ္သြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ အေရးယူမႈေတာ့ လိုကိုလိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။

ဘယ္သူတာ၀န္ ရွိလဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Surgeon က မခြဲစိတ္ခင္ ေရာဂါကို Diagnosis တိတိက်က် မလုပ္ပဲ ခန္႔မွန္းဆံုးျဖတ္တာ မွန္ရင္ Diagnosis လုပ္ရာမွာ လံုး၀ Evidence based Practice မရွိတဲ့အတြက္ ဒါဟာ Professional Practice မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး Surgeon က ဘာ Evidence မွ မရွိပဲ Diagnosis လုပ္လုိက္တာကို Anaesthetist (ထံုေဆး၊ေမ့ေဆးဆရာ၀န္) က ဒီအတိုင္း ဘာအေထာက္အထားမွ မရွိဘဲ လက္ခံလိုက္တဲ့အတြက္ Anaesthetist မွာလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူနာက ခြဲစိတ္ၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ဆံုးေတာ့ ခြဲစိတ္ရာမွာ အမွားအယြင္းရွိခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီလူနာဟာ ေသဆံုးတဲ့ အခ်ိန္မွာ Recovery Room မွာ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ICU (သို႔) Laparo-Cavity နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ Ward ထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ Recovery Room မွ ထြက္ၿပီးတာနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲစိတ္လို႔ ၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ Anaesthetist ေရာ Surgeon ပါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အဓိက တာ၀န္ရွိသူ မဟုတ္ေတာ့ပဲ Post-Operative Care မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူနာျပဳနဲ႔ ဆရာ၀န္မွာပဲ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ Post-Operative Complication ကို Assessment ႏွင္ ့Mangement လုပ္ဖို႔ တာ၀န္က Ward ထဲမွာ တာ၀န္က်ေနသူေတြရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ Recovey Room နဲ႔ ICU က လူနာကို Ward က လက္ခံရင္ Vital Signs ေတြ ပံုမွန္ (သို႔) ပံုမွန္နီးပါး ျဖစ္မွ လက္ခံလို႔ ရပါတယ္။ ဒီလိုလက္ခံၿပီးရင္ အခု Case မွာ လူနာက ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့အတြက္ ပထမတနာရီမွာ ၁၀ -၁၅ မိႏွစ္တႀကိမ္၊ ဒုတိယ နာရီမွာ မိႏွစ္ ၂၀ ကေန နာရီ၀က္တႀကိမ္ ေနာက္ထပ္ နာရီေတြမွာလည္း လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို Vital Signs နဲ႔ Oxygen Saturation, Respiratory Assessment, Pain Assessment, Neuological Assessment တို႔ကို အဆက္မျပတ္ တိုင္းတာ စမ္းသပ္ျခင္း လုပ္ေနရမွာ ျဖစ္ၿပီး Pain Management ကိုလည္း ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း လုပ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အေျခအေနမေကာင္းရင္ Ward မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူနာျပဳနဲ႔ ဆရာ၀န္က က်န္တဲ့ Health Care Team member ေတြကို အခ်ိန္မီွ Forward လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခု လူနာေသဆံုးသြားတဲ့ ျပႆနာမွာ အခ်ိန္မွီ Forward မလုပ္ခဲ့တာ ေသခ်ာသလို သူ႔မိခင္ရဲ့ ေျပာစကားအရလည္း လူနာဟာ ေသဆံုးတဲ့အထိ နာက်င္တဲ့ ေ၀ဒါနာကို ခံစားသြားရတယ္ဆိုတာ Pain Management တာ၀န္ယူျခင္း လံု၀ပ်က္ကြက္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ေသဆံုးတဲ့အတြက္ တာ၀န္အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္က Diagnosis မွားတဲ့သူ၊ Diagnosis မေသခ်ာပဲ Elecytolyte balance and serum level ဘယ္ေလာက္ ရွိလို႔ ရွိမွန္းမသိပဲ ေမ့ေဆးေပးတဲ့ Anaesthestist ေတြက စခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့ Post-Operative (ခြဲစိ္တ္ၿပီး) ကာလမွာ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ Assessment ေတြ Management ေတြကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း မလုပ္ခဲ့တဲ့ Post-Operative Care ကိုတာ၀န္ယူသူ သူနာျပဳနဲ႔ ဆရာ၀န္မွာသာ အဓိကတာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္မ ေလ့လာရတဲ့ Peri-operative Care Procedure အရ ကၽြန္မ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါတယ္။ ဒီထက္ က်ယ္ျပန္႔တာကို ေျပာရင္ Peri-operative Care Team တခုလံုးနဲ႔ ေဆးရံုတရံုလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒီထက္ မိုမိုက်ယ္ျပန္႔တာကို ဆက္ေတြးရင္ က်န္းမာေရး စနစ္ႀကီးတခုလံုး မေကာင္းလို႔ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆရာ၀န္ေတြကလည္း ဒီစနစ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ Health Care etnic ေတြ၊ Clinical Competency ေတြ၊ Professional conduct ေတြကို ေငြေၾကးနဲ႔ အလဲအလည္ လုပ္လာရသလို လူနာရွင္ေတြ ကလည္း ေငြေၾကး လံုလံုေလာက္ေလာက္နဲ႔ ရွာၿပီး ကုတာေတာင္ Safty မရွိတဲ့ Service ကိုပဲ ရရွိတာ အားလံုးက ဒီစနစ္ရဲ့ သားေကာင္ေတြလည္းျဖစ္ ဒီစနစ္ကို အားေပးေနသူေတြလည္း ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။