tag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post1503725243169813430..comments2023-10-26T14:55:46.887+06:30Comments on Public Health in Myanmar: Depressive DisorderYe-Monhttp://www.blogger.com/profile/12750599826680445055noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-68345783432485821202009-09-24T18:47:09.492+06:302009-09-24T18:47:09.492+06:30This comment has been removed by the author.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-29411620515919165572009-07-23T04:17:54.802+06:302009-07-23T04:17:54.802+06:30၀င္းမြန္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို မျပန္မိတာ ေတာင္းပန္လိုက္ပါ...၀င္းမြန္ရဲ႕ ေမးခြန္းကို မျပန္မိတာ ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။<br /><br />ဇရာဆိုတာ လူတဦးခ်င္းရဲ႕ အျမင္နဲ႔ လက္ခံမႈေပၚမွာသာမက ေနထိုင္ရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ အျမင္နဲ႔ လက္ခံမႈေပၚမွာပါ မူတည္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ ေရာက္တာနဲ႔ အသက္ကို ဖြဲ႔ႏြ႔ဲၿပီး ခြဲျခားခ်င္လာၾကၿပီ။ တကယ္ေတာ႔ ငါးဆယ္ဆိုတာ ငယ္ငယ္ေလး ရွိေသးတယ္။ ကိုယ္႔အတြက္၊ ကိုယ္႔မိသားစုအတြက္၊ ကိုယ္႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ လုပ္ႏိုင္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။ ဒါကို ပတ္၀န္းက်င္ကပါ အသိအမွတ္ ျပဳၿပီး အက်ိဳးရွိေအာင္ သံုးသင္႔တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အသက္ဆိုတာ ကိန္းဂဏန္းသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရည္ကို မိမိကသာလၽွင္ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။<br /><br />သို႔ေသာ္ အသက္ရလာတာနဲ႔အမွ် စိတ္သေဘာထားအျမင္ေတြ ေျပာင္းလာတတ္တယ္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အသက္ႀကီးၿပီလို႔ ျမင္ၿပီး မေကာင္းတာေတြပဲ ေတြးမိလို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ခဏ အခိုက္အတန္႔ဆိုရင္ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ သူ ပူတာကို ေမးၾကည္႔ၿပီး အေျဖကူရွာေပးလိုက္ေပါ႔။ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ရွိလာရင္ေတာ႔ စိတ္ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပၿပီး ေဆးေသာက္သင္႔ရင္ ေသာက္လိုက္ပါ။Nu Thwehttps://www.blogger.com/profile/13558788277783969900noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-5566167343124313332008-11-24T02:27:00.000+06:302008-11-24T02:27:00.000+06:30ေက်နပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ေဒါက္တာ အၾကံေပးသလုိ ညင္ညင္သာသာ...ေက်နပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ေဒါက္တာ အၾကံေပးသလုိ ညင္ညင္သာသာ ေဆြးေႏြးတဲ့နည္း အခြင့္ရရင္ လုပ္ၾကည့္ပါမယ္။ ဒါ ဇရာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ စိတ္အားငယ္မႈ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလား။Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-3377776433973943452008-11-23T07:17:00.000+06:302008-11-23T07:17:00.000+06:30၀င္းမြန္ရဲ႕ အေဖဟာ အရင္က ဒီလို မဟုတ္ခဲ႔ဘူး၊ ခုလပိုင...၀င္းမြန္ရဲ႕ အေဖဟာ အရင္က ဒီလို မဟုတ္ခဲ႔ဘူး၊ ခုလပိုင္းမွာမွ ဒီလို ျဖစ္လာတယ္လို႔ ယူဆၿပီး ဒီေမးခြန္းကို ေျဖပါမယ္။<BR/><BR/>သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကူညီခ်င္ေပမယ္႔ အေဖတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သားဆီက အကူအညီ ယူလို၊ မယူလို ဆိုတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေလာေလာဆယ္ အႏာၱရာယ္ ျဖစ္ေလာက္စရာ မရွိရင္ စိတ္မေလာပါနဲ႔။ <BR/><BR/>အေဖနဲ႔သား ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေျပာဆိုေနက် ဆိုရင္ ဘာေတြ စိတ္ညစ္ေနလဲ ညင္ညင္သာသာ ေမးၾကည္႔ေပါ႔။ တခါတေလက်ေတာ႔ အပူေတြကို ဖြင္႔ေျပာလိုက္ရတာကိုက စိတ္ကို သက္သာေစပါတယ္။ သူနဲ႔အတူ စဥ္းစားေပး၊ နားလည္ေပးရင္ကို ေတာ္ေတာ္ အေထာက္အကူ ရေနပါၿပီ။<BR/><BR/>အားငယ္ေနခိုက္မွာ သူ ေကာင္းေကာင္း လုပ္တတ္တဲ႔၊ သူ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ ကိစၥမ်ိဳးကို လုပ္ဖို႔ အားလည္းေပး၊ ကူလည္းကူၿပီး စိတ္ေက်နပ္မႈ ျပန္ရေအာင္ လုပ္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ အႀကီးအက်ယ္ႀကီးက မစပါနဲ႔။ တပိုင္တႏိုင္ေလး ျဖစ္ပါေစ။ အမ်ားအက်ိဳးရွိေစတဲ႔၊ ေစတနာ႔ ၀န္ထမ္းကိစၥမ်ိဳးဆိုလည္း ေကာင္းပါတယ္။ သူ႕တန္ဖိုးနဲ႔ အသံုး၀င္မႈကို ျပန္လည္ ရွာေဖြ အေျခခ်ေပးတဲ႔ သေဘာပါ။<BR/><BR/>ေဆးေသာက္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းႀကီး လိုခ်င္မွ လိုလိမ္႔မယ္။ တျခား စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ရွိရင္ေတာ႔ စဥ္းစားသင္႔ပါတယ္။ ေဆးေတြက ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတာ႔ မကင္းလို႔ မလိုရင္ေတာ႔ မေသာက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ေသခ်ာ စိတ္ရွင္းခ်င္ရင္ စိတ္ေရာဂါအထူးကုနဲ႔ ျပၾကည္႔ပါ။ <BR/><BR/>ေမးခြန္းကို ေျဖတာ ေက်နပ္ပါရဲ႕လား။Nu Thwehttps://www.blogger.com/profile/13558788277783969900noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-57742244141945803242008-11-23T05:20:00.000+06:302008-11-23T05:20:00.000+06:30ကၽြန္ေတာ့္အေဖက အသက္ ၅၈ ႏွစ္ပါ။ အားငယ္တတ္တာ၊ စကားအေ...ကၽြန္ေတာ့္အေဖက အသက္ ၅၈ ႏွစ္ပါ။ အားငယ္တတ္တာ၊ စကားအေျခအတင္ မေျပာဘဲ အလြယ္တကူ အေလွ်ာ့ေပးတတ္တာ၊ ဝမ္းနည္းလြယ္တာေတြ ေတြ႔လာရလုိ႔ပါ။ <BR/>သူ႔ကုိယ္သူ အပယ္ခံ တစ္ေယာက္လုိ ခံစားရတာမ်ိဳး၊ အပယ္ခံ အခ်င္းခ်င္းနဲ႔ ေပါင္းခ်င္တာမ်ိဳး ေတြ႔ရပါတယ္။ သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္လုိ လုပ္ေပးရမလဲ သိပါရေစခင္ဗ်ား။။ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-35487639417537114692008-10-16T15:13:00.000+06:302008-10-16T15:13:00.000+06:30ဆံုးရႈံးမႈကို ပူေဆြးျခင္း (Bereavement/ grieving p...ဆံုးရႈံးမႈကို ပူေဆြးျခင္း (Bereavement/ grieving process) တစ္ခုမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ျငင္းဆန္ျခင္း (Denial) ေဒါသထြက္ျခင္း (Anger) သို႔ေလာသို႔ေလာ ျဖစ္ျခင္း (Bargaining) စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း (Depression) နဲ႔ လက္ခံျခင္း(Acceptance) လို႔ အဆင္႔ငါးဆင္႔ ရွိပါတယ္။ တစ္ဆင္႔ၿပီးတစ္ဆင္႔ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ <BR/><BR/>အၾကမ္းအားျဖင္႔ ေျခာက္လေလာက္ ၾကာတယ္ဆိုေပမယ္႔ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နဂို စိတ္ထားပံု၊ ပတ္၀န္းက်င္ အေထာက္အကူေပၚ မူတည္ၿပီး နည္းနည္းေတာ႔ ကြာႏိုင္တာေပါ႔။ ဒီကာလအတြင္းမွာ တျဖည္းျဖည္း သက္သာသြားတတ္ပါတယ္။ ေျခာက္လေနမွ ေပ်ာက္ရမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္လေလာက္ဆိုရင္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာလာတတ္ပါၿပီ။<BR/><BR/>ေသဆံုးျခင္းကို လက္ခံလိုက္တဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ေ၀ဒနာေတြ ေလ်ာ႔ပါးသြားေပမယ္႔ သြားေလသူကို သတိရတာ၊ လြမ္းဆြတ္တာကေတာ႔ အျမဲ ရွိသြားမွာပါ။ သဘာ၀တရားေပါ႔။ ၾကာလာရင္ နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာ ေနရာမွာ ေပ်ာ္စရာ မွတ္ဥာဏ္ေဟာင္းမ်ားလည္း ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါဆို ေျဖသာလာတာေပါ႔။<BR/><BR/>စိတ္ေလလြင္႔တာက ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သတိရွိေနၿပီး အက်ိဳးရွိမယ္႔ အရာေလးေတြ လုပ္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းတာေပါ႔။ တစ္ပတ္စာ ႀကိဳတင္အခ်ိန္ဇယားမွာ ဘယ္လိုပဲ ေသးမႊားတယ္လို႔ ထင္ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ခ်ေရးၿပီး လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ သေဘာက ကိုယ္႔ေန႔စဥ္ဘ၀ကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျခင္းပါပဲ။ ကိုယ္႔ဘ၀ကို အဓိပၸါယ္ရွိရွိ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ လိုေသးတာကိုး။<BR/><BR/>အဆင္ေျပပါေစ။Nu Thwehttps://www.blogger.com/profile/13558788277783969900noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-90733644143885178172008-10-15T20:42:00.000+06:302008-10-15T20:42:00.000+06:30ျပည့္စံုပါတယ္ ေဒါက္တာ။ ေက်းဇူးစကား ထပ္ေျပာပါရေစ။ ဒ...ျပည့္စံုပါတယ္ ေဒါက္တာ။ ေက်းဇူးစကား ထပ္ေျပာပါရေစ။ ဒီအခက္အခဲကုိ ေက်ာ္လႊားရတဲ့အခ်ိန္က ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔ ေဆးကူလုိ႔ရမလား သက္သာေအာင္ ေတြးမိတာပါ။ ပံုမွန္အခ်ိန္ဇယား ထားပါလုိ႔ ေပးတဲ့အၾကံက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဒက္ထိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလုိ မိသားစု၀င္ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေန႔ေတြ ညေတြ အခ်ိန္နာရီေတြကုိ ဘာမွမစဥ္းစားဘဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေနတတ္တာက ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာ၀လား၊ ေဒါက္တာေျပာတဲ့ ၆လေက်ာ္ရင္ ေပ်ာက္သြားႏုိင္ပါသလား။Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-1917179124198796522008-10-13T13:27:00.000+06:302008-10-13T13:27:00.000+06:30စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ ခုခံကာကြယ္ေဆးရယ္လို႔ သတ္သတ္ မရွိပါ...စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ ခုခံကာကြယ္ေဆးရယ္လို႔ သတ္သတ္ မရွိပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာရင္ စိတ္က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ႔ ေယဘူယ်သေဘာေတာ႔ ရွိတာေပါ႔။<BR/><BR/>ဆံုးရႈံးမႈ (loss) ၾကံဳခ်ိန္မွာ bereavement period ဆိုတာ လူတိုင္း ျဖတ္သန္းရပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင္႔ ေျခာက္လေလာက္ ၾကာတတ္ပါတယ္။ ကိုလူလွ ေျပာတဲ႔ လကၡဏာေတြအားလံုး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ လကၡဏာေတြနဲ႔ တူေပမယ္႔ ေရာဂါလို႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ လူ႕သဘာ၀ပါ။ ေၾကာက္စရာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ <BR/><BR/>အလုပ္ကေန တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ ခြင္႔ယူၿပီး စိတ္ထဲက ပူေဆြးေသာကကို ထြက္ခြင္႔ေပး (mourn) ႏိုင္ရင္ေတာ႔ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ လြယ္လြယ္ကူကူ မရရင္ ေဆးခြင္႔ေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား စဥ္းစားၾကည္႔ပါဦး။ ကိုယ္႔စိတ္က ပူေဆြးေနဆဲမို႔ အာရံုစူးစိုက္မႈေတြ ေလ်ာ႔ပါးရင္ အလုပ္မွာပါ မလိုလားအပ္ပဲ ထိခိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အလုပ္ရွင္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တို႔ကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေျပာၾကည္႔ရင္ မွ်မွ်တတ စဥ္းစားေပးႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။ <BR/><BR/>အၾကာႀကီး လူေတြကို ေရွာင္ေနတာ (social withdrawal) ေတာ႔ မလုပ္သင္႔ပါဘူး။ ေယဘူယ် အၾကံေပးလိုတာကေတာ႔ အေရးႀကီးတဲ႔ ေရရွည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးကို ဒီလိုအခ်ိန္မွာ မခ်ပါနဲ႔။ ကားေမာင္းတာလည္း ေခတၱေရွာင္ႏိုင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ႔၊ ကိုယ္႔ကိုလည္း judgement မလုပ္မယ္႔ မိတ္ေဆြမ်ိဳးနဲ႔ စကားေျပာျခင္းက စိတ္သက္သာမႈ ေပးႏိုင္တတ္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ႔ Bereavement counsellor ရွိရင္ေတာ႔ ေျပာၾကည္႔ေပါ႔။ အက်ိဳးရွိတယ္ ထင္ရင္ ပံုမွန္ ေတြ႔ပါ။ <BR/><BR/>ပံုမွန္ အခ်ိန္ဇယားေလး ထားၿပီး လုပ္သင္႔တာေတြ လုပ္ပါ။ အအိပ္အစား ဂရုစိုက္ပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ ေလ႔က်င္႔ခန္း စသျဖင္႔ လုပ္ႏိုင္ရင္လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဘာသာတရားရဲ႕ အရိပ္ကိုလည္း ခိုလံႈႏိုင္ပါတယ္။ <BR/><BR/>အဓိကကေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို တရားလြန္ မၫႇင္းပန္းမိေစဖို႔နဲ႔ တရားလြန္ သနားပို မၫႇာတာမိေစဖု႔ိပါပဲ။ ဟန္ခ်က္ကေလး တစ္ခု လိုပါတယ္။ ေသခ်ာခ်င္ရင္ စိတ္ေရာဂါအထူးကုနဲ႔ ေတြ႕ဆံုတိုင္ပင္ပါ။ ေျခာက္လ ေက်ာ္လို႔မွ မတိုးတက္ရင္ေတာ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေရာဂါ ဟုတ္မဟုတ္ ဆန္းစစ္ၿပီး လိုအပ္သလို ကုသသင္႔ပါတယ္။ <BR/><BR/>ေမးခြန္းကို ေျဖတာ ျပည္႔စံုပါရဲ႕လား။Nu Thwehttps://www.blogger.com/profile/13558788277783969900noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-92197147488409242322008-10-12T15:34:00.000+06:302008-10-12T15:34:00.000+06:30ဗုိက္တာမင္နဲ႔ သတၱဳဓာတ္ပါတဲ့ အားေဆးေတြဟာ အခုိက္အတန္...ဗုိက္တာမင္နဲ႔ သတၱဳဓာတ္ပါတဲ့ အားေဆးေတြဟာ အခုိက္အတန္႔ စိတ္ဓာတ္က်တာမ်ိဳးကုိ ခုခံႏုိင္တဲ့ အားေဆးျဖစ္ႏုိင္မလား သိလုိပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ခ်ိန္မွာ ျဖစ္္တတ္တဲ့ တစ္ကုိယ္တည္း သီးျခားေနလုိတာ၊ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းတတ္တာကုိ ဘယ္လုိ ကုစားရပါသလဲ။ ဥပမာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ဆံုးရႈံးသြားခ်ိန္မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ မေရာေႏွာပဲ ကုိယ့္ေသာကနဲ႔ကုိယ္ သီးျခား ေနခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကလဲ ေရရွည္ ခြင့္ယူလုိ႔ မရေတာ့ ပံုမွန္သြားလာေနရရင္ လူၾကားထဲ ဝင္ေနရတာ၊ စိတ္မပါပဲ ျပံဳးရယ္ေနရတာ ၀န္ထုပ္ၾကီး မထမ္းခ်င္ပဲ ထမ္းေနရသလုိပဲ။ ဒီခ်ိန္မွာ စိတ္ညစ္တာကုိေရာ၊ အလုပ္ဆက္လုပ္ေနရမွာကုိေရာ ေရွာင္လုိ႔မရေတာ့ ဘယ္လုိ ေဆးဝါး သုိ႔မဟုတ္ threapy နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ ရႏုိင္မလဲ သိပါရေစ။Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-59872260887521200262008-08-30T20:43:00.000+06:302008-08-30T20:43:00.000+06:30ေရးခ်င္တာေလးေတြထဲမွာ အဲဒီ ႏွစ္ခု ထိပ္က ပါပါတယ္။ မၾ...ေရးခ်င္တာေလးေတြထဲမွာ အဲဒီ ႏွစ္ခု ထိပ္က ပါပါတယ္။ မၾကာခင္ ေရးႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။Nu Thwehttps://www.blogger.com/profile/13558788277783969900noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6573912305380013381.post-23444495937769913392008-08-30T19:22:00.000+06:302008-08-30T19:22:00.000+06:30Mental Health နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင...Mental Health နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ Dementia တို႔ Delirium တို႔အေၾကာင္းလည္း အလ်ဥ္းသင့္ရင္ တင္ျပေစခ်င္ပါတယ္။Nge Nainghttps://www.blogger.com/profile/16228085635463408835noreply@blogger.com